Τις τελευταίες μέρες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εργατολόγοι και άλλοι συστημικοί παράγοντες ασχολούνται με το φλέγον θέμα της επικείμενης απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων ως αξίωση της τρόικα. Είναι δεδομένο ότι η απόλυση δεν είναι ευχάριστη κατάσταση αλλά είναι πλέον καιρός και επιβάλλεται να υπάρχει ίση μεταχείριση του κράτους απέναντι σε κάθε πολίτη, απέναντι στην κοινωνία.
Από τη χρονιά που η Ελλάδα εντάχθηκε στο μνημόνιο ο ιδιωτικός τομέας σπαράζει από μειώσεις μισθών, κατάργηση ΣΣΕ και απολύσεις συνεισφέροντας δραματικά στα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην χώρα. Την ίδια περίοδο οι υπάλληλοι του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα παραμένουν ασφαλείς με μόνιμη ασυλία και προβληματίζονται πώς θα επιζήσουν με την κατάργηση των επιδομάτων (έγκαιρης προσέλευσης κλπ) και τη μείωση του μισθού τους λες και είναι οι μόνοι οι οποίοι επηρεάστηκαν από την άσχημη κατάσταση!
Ως συνέπεια αυτού η παραγωγικότητά τους μειώνεται δραματικά σε βαθμό αδράνειας! Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί παραμένουν εκεί; Γιατί δεν κάνουν μεταγραφή; Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη Υπάλληλοι που κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους γιατί έτσι την έκαναν πάντα ανεξαρτήτως κόμματος, χρώματος και συνθηκών και σαφώς το παρόν άρθρο αυτό δεν τους περιλαμβάνει.
Οι εποχές άλλαξαν και ήταν καιρός να αλλάξουν. Ήρθε η ώρα ο δημόσιος τομέας να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικού τομέα, τέρμα τα δίφραγκα. Ο αποδοτικός υπάλληλος πρέπει να επιβραβεύεται και ο μη αποδοτικός να έχει κυρώσεις. Η αξιολόγηση της απόδοσης του καθενός πρέπει να γίνει μόνο από εξωτερικούς ελεγκτικούς φορείς και μόνο. Επιπλέον μην ξεχνάμε ότι πρακτικό δικαίωμα έναντι στην απεργία και κάθε λογής διαμαρτυρία έχουν οι υπάλληλοι του δημοσίου και των ΔΕΚΟ ενώ οι του ιδιωτικού τομέα σε περίπτωση που διανοηθούν να απεργήσουν ή να διαμαρτυρηθούν το πιο πιθανό είναι να ενταχθούν στο payroll του ΟΑΕΔ είτε άμεσα είτε έμμεσα! Θυμάστε τη διαχρονική ατάκα: «Εγώ πήγα να δω τον κουμπάρο μου στο Μαραθώνα…».
Κανένας δεν επικροτεί την απόλυση κανενός εργαζομένου και μάλιστα την τρέχουσα περίοδο, εν τούτοις επιβάλλεται η ίση μεταχείριση του κράτους απέναντι σε κάθε πολίτη.
Σ.Π.
