Την κριτική του πρώην προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου Σωκράτη Κωστίκογλου, που καταλογίζει στάση σιωπής στον σύλλογο για τα προβλήματα του εμπορικού κόσμου, δεν άφησε αναπάντηση ο νύν πρόεδρος του Συλλόγου Παναγιώτης Μπεσίνης που καλεί τον πρώην πρόεδρο να θυμηθεί τις παρεμβάσεις στα ΔΣ όταν συζητούνταν η ανάληψη από τον Σύλλογο κάθε πιθανής μορφής δράσης.
Αναλυτικά τα κείμενα των δυο:
“Aπόλυτη απραξία στον Εμπορικό Σύλλογο”
O Εμπορικός κόσμος βιώνει τις πιο δύσκολες περιόδους που έχει ποτέ αντιμετωπίσει. Η ύφεση των τελευταίων χρόνων, πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα, που συνεχώς αυξάνεται έχει σαν αποτέλεσμα όλο και περισσότερες επιχειρήσεις, όλο και περισσότεροι συνάδελφοι να οδηγούνται σε αδιέξοδο. Οι αντοχές έχουν πλέον εξαντληθεί, η ρευστότητα στην αγορά έχει μηδενιστεί και εκείνο που παρατηρούμε είναι ότι η πολιτική των κυβερνώντων εδώ και τέσσερα χρόνια να οδηγεί με τις αποφάσεις τους και τις πρακτικές τους σε οριστικό κλείσιμο τις επιχειρήσεις και τους εμπόρους.
Ασφαλώς η οικονομική κρίση τα τελευταία τέσσερα χρόνια πλήττει το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας με αποτελέσματα τραγικά, όπως είναι η άνοδος της ανεργίας στο 30%, και των νέων να υπερβαίνει το 60%. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον που όσο περνάει ο χρόνος τόσο η κρίση επιδεινώνεται, ο εμπορικός κόσμος προσπαθεί να κρατηθεί από το γκρεμό, αν αυτό είναι εφικτό, γιατί δυστυχώς δεν είμαστε πλέον ούτε στο χείλος του γκρεμού.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς σε αυτή την συγκυρία να υπάρχει τουλάχιστον μια στήριξη όποιας μορφής από τα συνδικαλιστικά όργανα και στη δική μας περίπτωση από τον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου. Αντ΄ αυτού όμως έχουμε μια πρωτοφανή στάση σιωπής από τον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου.
Τα προβλήματα όμως τρέχουν, όπως το φορολογικό, ασφαλιστικό, παραεμπόριο, ενοίκια, ωράριο. Πριν δύο χρόνια οι συνάδελφοι επέλεξαν ΔΣ με σκοπό να υπηρετηθεί ο θεσμός, όχι βέβαια με τους ρυθμούς που γνωρίζουμε οι πιο παλαιοί αλλά τουλάχιστον να μπορεί να παρακολουθεί και να παίρνει θέση δημόσια στα διάφορα θέματα που και πολλά είναι αλλά και σημαντικά.
Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα εκείνο που διαπιστώνουμε είναι η απόλυτη απραξία και αυτό συζητείται πλέον έντονα ανάμεσα σε νυν αλλά και πρώην συναδέλφους που έχουν ζήσει στο παρελθόν από κοντά τον Ε.Σ.Α και θέλουν πάντα να είναι στη πρώτη γραμμή, όπως επίσης ότι βλέπουν το φως της δημοσιότητας ενέργειες όπως στη περίπτωση κατάληψης γραφείων του ΟΑΕΕ ή συνάντησης του Δ.Σ του Ε.Σ.Α με αντιπροσωπεία του συλλόγου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ενέργειες που μέλη του Δ.Σ αλλά και μέλη του Ε.Σ.Α αγνοούν.
Στις κρίσιμες αυτές ώρες είναι σαφές ότι εκείνο που μπορεί να ανακόψει τον επερχόμενο αφανισμό μας είναι η αποφασιστική συστράτευση όλων (ανεξάρτητα από ιδεολογικές και κομματικές συμπάθειες). Σε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων και μορφών διεκδίκησης που θα έχει αποφασιστεί με συλλογικό τρόπο. Αυτό τον ρόλο μπορεί να τον διαδραματίσει μόνο ένας συνδικαλιστικός φορέας χωρίς κηδεμονίες, σαν συλλογικός εκφραστής των υπαρκτών μελών του και των εν δυνάμει να ενταχτούν στη δύναμή του.
Κάθε σύλλογος, κάθε σωματείο, την ύπαρξή του πρέπει να την επιβεβαιώνει, όχι με το να επικαλείται την ιστορικότητάς του, αλλά με τη παρουσία και τη δράση του. Πρέπει η εκάστοτε διοίκηση να δικαιώνει την ύπαρξή της, με βάση τη δική της συνεισφορά στην ενημέρωση αυτών που εκπροσωπεί και στο επίπεδο της αμφίδρομης επικοινωνίας της διοίκησης με τα μέλη.
Ενέργειες όπως η διαμαρτυρία, η καταγγελία, η διεκδίκηση, η κινητοποίηση, ο αγώνας, η απεργία, η κατάληψη, η σύγκρουση, αν αυτό απαιτηθεί, μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα όταν είναι επακόλουθα μιας συνεχούς συνδικαλιστικής προσπάθειας που στηρίζουν τα μέλη του συλλόγου. Αλλά μπορούν να έχουν και αρνητικά αποτελέσματα και να εξασθενήσουν όταν εκδηλώνονται αποσπασματικά και για λόγους επικοινωνιακούς.
Όλα αυτά που βιώνουμε, αυτά που ζούμε, αυτά που έρχονται, είναι βέβαιο ότι δεν αφήνουν κανένα περιθώριο σε κανέναν. Είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις απαιτούν να δικαιώσουμε την εμπιστοσύνη και να ανταποκριθούμε στο χρέος μας. Το πιο σημαντικό που θα πρέπει να έχουμε πάντα όλοι στο μυαλό μας όταν εκπροσωπούμε κάποιους και μιλάμε δημόσια, είναι να αντιλαμβάνονται όσοι μας ακούν ή μας βλέπουν ότι έχουμε κάτι να πούμε, να προτείνουμε, να τους αγγίζει και ασφαλώς να δικαιώνει με απλά λόγια την ύπαρξή μας, αλλά και κυρίως να μην εμφανιζόμαστε ότι βρεθήκαμε εκεί τυχαία.
Σωκράτης Κωστίκογλου
Πρώην πρόεδρος
Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου
“Καλώς τον κι ας άργησε……”
Σωκράτη μας, ότι λίγα σου γράφω παρακάτω μην τα εκλάβεις ως απάντηση στο τελευταίο σου πόνημα που διάβασα στα τοπικά μέσα και κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο: «Πρωτοφανής στάση σιωπής από τον Εμπορικό Σύλλογο», αλλά ως πρόκληση – πρόσκληση!!!
Λοιπόν, αγαπητέ συνάδελφε Σωκράτη, αντί να επιφυλάσσεις για τον εαυτό σου τον ελιτίστικο ρόλο του ΄΄ υπεράνω ΄΄ που παρατηρεί και κρίνει ( και ενίοτε μας τη βγαίνει και από αριστερά) θα σου έλεγα να κοπιάσεις (να ξανακοπιάσεις για την ακρίβεια) στον Σύλλογο, από το Δ.Σ. του οποίου ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ (εκτός εάν θεωρείς ότι ο μόνος λόγος που κάποιος πρέπει να συμμετέχει είναι όταν κατέχει τον τίτλο του Προέδρου) και να μας επιβάλλεις την ΄΄ δράση ΄΄ από την οποία έχουμε παραιτηθεί, όπως μας χρεώνεις.
Η μικρή μου συνεισφορά στην επιθυμητή και καλοδεχούμενη πιθανή επιστροφή σου θα ήταν να φροντίσω να έρθει στα χέρια σου το ηχητικό υλικό των Διοικητικών μας Συμβουλίων (όταν ακόμη συμμετείχες) για να ακούσεις τις παρεμβάσεις σου αλλά και τη στάση σου στις ψηφοφορίες, όταν συζητούνταν η ανάληψη από τον Σύλλογο κάθε πιθανής μορφής δράσης.
Έτσι…..όχι μόνο για να μην ΄΄ξεχνιόμαστε΄΄ αλλά κυρίως για να βοηθιόμαστε στις μελλοντικές μας σκέψεις και στάσεις.
Υ.Γ. Για την αποκατάσταση της αλήθειας, ο Σύλλογος, Σωκράτη, ούτε αποφάσισε ούτε έκανε παράσταση στον ΟΑΕΕ, ούτε συνάντηση είχε με το Δ.Σ. των Ιδιωτικών Υπαλλήλων χωρίς να ενημερώσει τα μέλη του, ούτε αρέσκονταν ποτέ στα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Μην παραποιείς την αλήθεια ενώ είμαι σίγουρος ότι την γνωρίζεις!!
Παναγιώτης Μπεσίνης
Νυν αλλά πάντα υπό αίρεση και κρίση
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου
