Μετά τους δημοσκόπους που τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει την αξιοπιστία τους με τις γιαλαντζί δημοσκοπήσεις και τα exit poll των επικαλύψεων, η αστοχία χτυπά και τους αναλυτές… Είδατε με ποιον τρόπο τα mainstream media προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ή με τον ποιον τρόπο η Πασοκοελιά πανηγυρίζει για… την απώλεια των δυνάμεών της.
Με αντίστοιχους τρόπους κάποιος θα μπορούσε να δει τη νίκη του Γ. Παπαναστασίου στο Αγρίνιο και κυρίως την έκτασή της, ως αποτέλεσμα της μετακίνησης σημαντικού ποσοστού των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του Δ. Τραπεζιώτη προς τον νικητή των εκλογών. Όμως αυτό είναι σχετικό γιατί και το 2010 το ποσοστό των ψηφοφόρων του Β. Νικάκη (12,4%) δεν προήλθε μόνο από κομμουνιστές. Γενικότερα όμως αυτή η οπτική είναι πέρα για πέρα λάθος, γιατί πριν δει κανείς το ποιοι πήγαν στον β γύρο στον Παπαναστασίου, πρέπει να δει πως 2.500 από όσους ψήφισαν τον Π. Μοσχολιό την πρώτη Κυριακή δεν έπραξαν το ίδιο και τη δεύτερη. Οι εκτιμήσεις παραλείπουν δυστυχώς το γεγονός ότι από τη στιγμή που οι διαχωριστικές γραμμές και οι ιδεολογίες έχουν καταρρεύσει πολλοί να ξεπέρασαν τις όποιες επιφυλάξεις μπορεί να είχαν για τις ιδεολογικές καταβολές του όποιου υποψηφίου και ψήφισαν προτάσσοντας το αίτημα για αλλαγή στο Αγρινίου. Ένα αίτημα που άπτεται άμεσα της αντίληψης για τη δημοκρατία που απαιτεί εναλλαγή στην εξουσία και όπως αποδείχθηκε σε αυτές τις εκλογές εκφράστηκε πλειοψηφικά. Λέγοντας το πιο λαϊκά στους περισσότερους εμπεδώθηκε η αντίληψη περί “συστήματος” έστω και με την καλή έννοια, ότι δηλαδή 40 χρόνια να κυβερνούν οι ίδιοι και οι ίδιοι ήταν αρκετά.
ΥΓ: Μια ακόμη αναφορά είναι απαρραίτητο να γίνει και στη σχέση Αγρινίου και πρώην δήμων στο εκλογικό αποτέλεσμα. Την πρώτη Κυριακή από τις σχεδόν 18χιλιάδες ψήφους του Π. Μοσχολιού οι 11 προέρχονταν από τους πρώην δήμους. Την διαφορά της πρώτης Κυριακής στον Γ. Παπαναστασίου την έδωσε το Αγρίνιο. Την τάση του Αγρινίου ακολούθησαν στον β γύρο και τα χωριά…
