Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε καρτερικά το μαρτύριο ενός επικείμενου κουρέματος και ξυρίσματος αγνοώντας πόσο πάει το μαλλί, πόσο θα μας κοστίσει εθνικά τούτη η παραισθητική επέμβαση από έμπειρα χέρια πολιτικών που εποφθαλμιούν την πολύτιμη λεία τους και βρήκαν πια τη στιγμή να την καρπωθούν. Κι ενώ μια φορά το μήνα περίπου πάω στον Δημήτρη, τον κουρέα μου και απολαμβάνω τη μυστηριακή διαδικασία της κοπής της περιττής κρανιακής τρίχας μεταξύ χαλαρής κουβέντας και σχολίων επί παντός επιστητού, πληρώνω το σχετικό αντίτιμο και αποχωρώ περιχαρής και ζελετοκαμαρωτός, όπως προφανώς οι περισσότεροι από εμάς, μετά το κούρεμα του εθνικού μας χρέους δεν ξέρω αν θα έχουμε τα κότσια να περιδιαβαίνουμε το μετά μας’ αν λάβω υπόψη τα φοβερά και τρομερά σενάρια που πέφτουν καθημερινά στο τραπέζι των τηλεοπτικών εκπομπών. Πόσο θα μας κοστίσει τέλος πάντων τούτη η πρόνοια των ευρωπαίων να μας σουλουπώσουν ως έθνος, να μας ψαλιδίσουν τα χρέη δίχως να μας ψαλιδίσουν και τα όνειρα για το μέλλον; Αυτή τη στιγμή μόλις έχουμε στρογγυλοκαθίσει στη στριφογυριστή καρέκλα του μπαρμπέρη. Καθένας που περνά και μας ατενίζει να περιμένομε τον «επιδέξιο χειρισμό» μας, μάς δίνει και μια ξανάστροφη κι όλο διαγράφουμε ομόκεντρους κύκλους γύρω από την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και τους φόβους μας. Εντωμεταξύ στο μέσα δωμάτιο ο «δήμιος» ακονίζει τα ξυράφια του, τροχάει τα ψαλίδια του κι ο νους του άμε γύρευε τι σχεδιάζει λίγο πριν εκτελέσει το χρέος του απέναντι σε μια διεθνική τάξη που επιβάλλει την υπακοή του έλληνα αναρχομαλλιά τεντιμπόϊ. Θεέ μου λες να θυμηθούν το νόμο 4000; Τον ξέρουν παραέξω; Κι αυτό τι θα σημάνει για όλους μας; Λες να επακολουθήσει η διαπόμπευση, τα γιούχα κι ο εξευτελισμός; Τούτοι οι χασάπηδες δεν έχουν έλεος, Βρήκαν την ώρα να μπουκάρουν να τα κάνουν όλα ρημαδιό σε μια χώρα μια κουτσουλιά που μέχρι πρότινος επαίρονταν πως έδωσε τα φώτα στους «ημιάγριους» ευρωπαίους. ΄Ολα εδώ πληρώνονται για αυτούς. Τώρα εκείνοι που λοιδορούνταν ως «πίθηκοι στα δέντρα» ήρθε η στιγμή να «ευπρεπίσουν» τους ΄Ελληνες που χαν και καμάρωναν για μια λαμπρή παράδοση κι έναν σπουδαίο πολιτισμό. Τώρα κομμένες οι κουβέντες, αρχίζουν οι εσωτερικές δεήσεις μετά απ’ αυτό το κούρεμα και το ξύρισμα να βρούμε τη δύναμη να ξεμυτίσουμε απ’ την πόρτα, να κοιτάξουμε ψηλά και να έχουμε τη δύναμη να τραβήξουμε παραπέρα ακόμα κι να χρειαστεί να αλλαξοστρατίσουμε. Μα αυτό θα εξαρτηθεί απ’ το κόστος της παρέμβασης των παθιασμένων κουρέων μας, που ψυχανεμίζομαι πως δε θα μας αποχαιρετήσουν με ένα χαμόγελο από καρδιάς σαν τον Δημήτρη, τον κουρέα της γειτονιάς μου…
Διονύσης Λεϊμονής
Φιλόλογος
