Γράφει ο Γεώργιος Κ. (giorgos@agrinioculture.gr)
Την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινωθεί η ημερομηνία των εκλογών, καθώς τα μεγάλα κόμματα και η Τρόικα επέτρεψαν στον δύσμοιρο ελληνικό λαό να ασκήσει το αυτονόητο, το δικαίωμα της ψήφου. Τώρα ποια ακριβώς θα είναι αυτή η ημερομηνία; Άλλοι λένε για τις 6 Μαϊού, άλλοι για 13. Θα δούμε, αλλά μέχρι να ανακοινωθεί και επίσημα έχω ένα φόβο, μην πάμε σε μοντέλο διακυβέρνησης Παπαδήμιου για καμιά τριετία ακόμα και γονατίσουμε εντελώς…
Απ την άλλη βλέπεις όμως ότι το κλίμα είναι προεκλογικό, οι βουλευτές και οι εκπρόσωποί τους παίρνουν τα τηλέφωνά τους, οι δημοσιογράφοι μέσα από την “αντικειμενικότητά” τους ασκούν τον παπαγαλισμό τους, τα νέα κόμματα ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο, η Αριστερά υπόσχεται καλύτερες μέρες, η Δεξιά προσπαθεί να ξυπνήσει τον κοιμισμένο πατριωτισμό των Ελλήνων και η άκρα Δεξιά, είναι προ των πυλών της Βουλής…
Στα καφενεία -εδώ της πόλης μας- αλλά φαντάζομαι και όλης της Ελλάδας, αντικρίζεις και ακούς πρόσωπα (κυρίως συνταξιούχους) που διαφωνούν τσακώνονται και στο τέλος συμφωνούν ότι το κράτος είναι μπουρδέλο… Πίνουν άλλη μια μπύρα και ήσυχοι πάνε να κοιμηθούν…Εξάλλου το τι θα ψηφίσουν, το ξέρουμε όλοι μας...Δεν μπορείς στα 70 και στα 60 να κάνεις την ανατροπή σου…
Στις καφετέριες παρακολουθείς ανθρώπους νέους, να διαβάζουν εφημερίδα (αθλητική εννοείται) να παραπονιούνται ότι δεν έχουν λεφτά και δουλειά, αλλά αυτό δεν τους ενοχλεί, δεν τους απασχολεί, βαθιά μέσα τους το βλέπεις ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι ο φρέντο καπουτσίνο, που τον αγοράζουν από το χαρτζιλίκι που τους δίνει ο μπαμπάς, τα μάρλμπορο και τα γυαλιά ηλίου, κυρίως Ray Ban… Κάθονται χαιρετούν κι αυτοί τον βουλευτή που μπορεί να κάνει περατζάδα, του δίνουν το χέρι του χαζογελάνε και αυτός φεύγει…Εξάλλου κι αυτοί ξέρουμε τι θα ψηφίσουν...Δεν μπορείς στα 20 και στα 30 σου να κάνεις την ανατροπή σου…
Στις εκάστοτε δουλειές βλέπεις ανθρώπους να εργάζονται. Βλέπεις ανθρώπους να τρέμουν είτε δημόσιοι υπάλληλοι είναι είτε ιδιωτικοί… Το αντικρίζεις στο βλέμμα τους, μπαίνεις σ ένα μαγαζί και υπάρχει μια θλίψη,μια απογοήτευση, σαν να σου λένε αγόρασε αυτό, αγόρασε εκείνο… Και πράγματι αγοράζεις,στηρίζεις και φεύγεις. Και πίσω σου αφήνεις έναν άνθρωπο να σταυροκοπιέται και να ευχαριστεί που πήρε ένα 20αρικο… Στο τέλος μονολογεί αφού έχω κι ένα πιάτο φαΐ και ένα 20άρικο την μέρα πάλι καλά…Δόξα σοι ο Θεός…Εξάλλου κι αυτός ξέρουμε τι θα ψηφίσει. Θέλει σταθερότητα για να κρατήσει το 20άρικο και να έχει ένα πιάτο φαΐ. Δεν μπορείς φοβισμένος και υπόδουλος -ανεξαρτήτως ηλικίας- να κάνεις την ανατροπή σου…
Αυτή λίγο πολύ είναι η προεκλογική κατάσταση δίχως να αντιπροσωπεύεται το σύνολο του εκλογικού σώματος… Αλλά είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού που αποκαλούμε εκλογική βάση… Μια βάση που περιμένει με το στόμα ανοιχτό μην της στάξει λίγο μέλι ο εκάστοτε βουλευτής, το εκάστοτε κόμμα…
Και όταν έρθει η ώρα της κάλπης; Θα δούμε, αλλά τα μηνύματα που εγώ προσωπικά λαμβάνω δεν είναι καθόλου αισιόδοξα…Σαν άτομα δεν είμαστε έτοιμοι να κάνει ο καθένας την προσωπική ανατροπή του…
Υ.Γ. Την ανατροπή που πρέπει να κάνει ο καθένας λίγο πολύ την ξέρει…Εξ΄άλλου αυτό που μας ξεχωρίζει από τα ζώα -πέρα από το νου- είναι η συνείδηση…Που τα τελευταία 35 χρόνια κάπου χάθηκε…Κάπου ξεχάστηκε…Θέλω να πιστεύω ότι εμείς σιγά σιγά θα αρχίσουμε να την βρίσκουμε… Για το καλό μας…
