Ελευθερία

…Όχι δεν σε μισώ. Δεν σε κατηγορώ καν…

Απλά δεν θέλω να γίνω σαν εσένα… Δεν θέλω να φορέσω ζιβάγκο…Δεν θέλω να φοράω γραβάτες…Δεν θέλω να γίνω απελευθερώτης!

Ξέρω ότι εκείνη την ώρα μαχόσουν. Έβλεπες σφαίρες, αίματα, άκουγες κραυγές αγωνίας,θυμού…Μαχόσουν για ένα ιδανικό, για μια “ελευθερία”… Έτσι την αποκάλουσες την Δημοκρατία τότε, θυμάσαι;

Ξέρω όταν ήσουν μέσα ένοιωθες υπερηφάνια μα και φόβο… Έπαιξες την ζωή σου κορώνα γράμματα για να διώξεις την Χουντα… Τρομόκρατήθηκες όταν είδες τον διπλανό σου αιμόφυρτο… Μια ρίγη διαπέρασε το κορμί σου όταν είδες το τανκ…Η φωνή σου έβγαινε πιο δυνατή όταν φώναζες “Εδώ πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο”… Αλλά και μέσα στην Σχολή να μην ήσουν έβαλες το λιθαράκι σου για να πάρει πόδι από την Ελλάδα, ο Πατακός, ο Παπαδόπουλος, ο Ιωαννίδης κλπ…

Και τα κατάφερες…Έφυγαν αυτοί, έφερες την πολυπόθητη λευτεριά…

Και την πέταξες. Την παρέδωσες έτσι αμαχητί…Στους δήθεν Δημοκράτες…

Ξεπούλησες τον αγώνα σου…Για μια θέση, για ένα ρουσφέτι για μια “βολεψιά”…

Αυτήν την βολεψιά που έμαθες και σε μένα…Με αυτήν μεγάλωσα κι εγώ…

Και τώρα; Τώρα έπεισες τους συμπολίτες μου ότι η μόνη λύση που μας μένει είναι η Χούντα…Αυτή που αγωνίστηκες να την διώξεις…Την έφερες πίσω σε πιο ακραία μορφή..

Και τον αγώνα; τον αγώνα για την “λευτεριά;”

Απλά τον θυμόμαστε…Τον θυμάσαι…Αλλά δεν νοιώθεις περήφανος…Δεν νοιώθεις την ίδια περηφάνια με τότε…Απλά αυτολογοκρίνεσαι…

Ξέρεις γιατί…

Αλλά δεν σε κατηγορώ…Σε τιμώ για τους αγώνες σου και την έλευση της Δημοκρατίας…

Ελπίζω αν χρειαστεί να πάρω κι εγώ θέση, όπως κι εσύ…

Αλλά δεν θέλω με τίποτα να σου μοιάσω…

Με τίποτα όμως…

Γ.Κ.

ΥΓ. Θα κλείσω με ένα τραγούδι όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=8xRNKO7jWDU[/youtube]