Γράφει ο Γεώργιος Κ.
Τις τελευταίες ημέρες έχω ακούσει διάφορες απόψεις για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Μ.Μ.Μ. Οι επικρατέστερες είναι του τύπου “δεν σκέφτονται την ταλαιπωρία του κόσμου;” ‘ ή “ο γιατρός παίρνει 800 ευρώ, γιατί αυτοί να πληρώνονται παραπάνω, καλά τους κάνουν και τους τα κόβουν” … Δεν θα μιλήσω για τις φασιστοειδείς δηλώσεις του απερίγραπτου Α. Γεωργιάδη που με χιτλερικό ύφος πρότεινε να απολυθούν όσοι απεργούν…Αν αντισταθείς απολύεσαι δηλαδή, εξάλλου υπάρχουν τόσοι άλλοι πεινασμένοι από πίσω…Αλλά δεν θα ασχοληθώ με το υποκείμενο αυτό…
Θα σταθώ στον κόσμο, που με αγανάκτηση στρέφεται εναντίον των εργαζομένων στα Μ.Μ.Μ. Το θέμα δεν είναι κατεβεί ο μισθός και η αμοιβή των εργαζομένων και να πάει κάτω από το μισθό του γιατρού, αλλά να ανεβεί ο μισθός του γιατρού. Γι αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε σαν λαός. Να μην χαιρόμαστε με το “πετσόκομα” των μισθών του διπλανού, αλλά να ζητάμε να παραμείνει στα επίπεδα που είναι και να διεκδικήσουμε την άνοδο όλων των μισθών…
Αλλά υποσυνείδητα μας έχει περάσει το μήνυμα ” Επειδή ήσουνα σπάταλος, Έλληνα και διεφθαρμένος και τεμπέλης, άντε και αυτοί που ψήφιζες ήταν και εκείνοι διεφθαρμένοι, άρα τώρα πρέπει να πληρώσεις τη νύφη, για αυτό και μνημόνιο!”
Και η λύση είναι μια “Μείωση θέσεων εργασίας στο δημόσιο, ανταγωνιστικότητα, επενδύσεις, τα γράφει όλα στο μνημόνιο…”
Το μνημόνιο είναι η προσωποποίηση του σατανά, αλλά μπορεί να παίξει στην ανάγκη και το ρόλο του καθαρτηρίου, και επιπλέον να γίνει πυγμαχικός σάκος πάνω στον οποίο θα εκτονωθεί και θα εξαντληθεί, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα και μέχρι έναν βαθμό, η λαϊκή οργή.
Η διαρκής εναλλαγή σεναρίων τρόμου και δήθεν ελπίδων (επικοινωνιακή πολιτική διαδοχικών κυβερνήσεων), υπό την καθοδήγηση της τρόικας, προκαλεί ακραία φαινόμενα σύγχυσης, εντείνει τον τρόμο, καταστρέφει κάθε εθνική αυτοπεποίθηση σ έναν λαό που έχει αποπροσανατολιστεί εντελώς και βλέπει για εχθρό τον διπλανό του…
Τι είναι πιο πάνω από (το να “καλλιεργεις”) το φόβο; -Η ελπίδα. (Οτι θα γλίτωσεις, ότι δεν θα είσαι το επόμενο θύμα είτε ως άτομο είτε ως χώρα… Μέχρι την πλήρη υποταγή)
Και η αντίδραση; Αντίδραση υπάρχει, όπως πάντα υπήρχε. Αυτό όμως που για πρώτη φορά στην ιστορία συμβαίνει, είναι η “επιστημονικά” ελεγχόμενη εκτόνωσή της.
Η απάθεια, ο φόβος, η πείνα, το άγχος, ο ωχαδερφισμός, το βόλεμα, ο ατομισμός, ο φασισμός, περιχύνονται αριστοτεχνικά από τους καταπιεστές, με λεπτές ενέσιμες επεμβάσεις στο λαό, αφήνοντας του τη διαρκή αίσθηση της αέναης κατάστασης εξαίρεσης.
Και για να μην μακρυγορώ, μπορεί να ταλαιπωρήθηκε πολύς κόσμος στην Αθήνα…Αλλά η μόνη αντίδραση που υπάρχει απέναντι σε αυτό το σύστημα πρέπει να στηρίζεται από όλους…Και για να μην το παίζω και cool κι εγώ όταν έμενα στην Αθήνα κι είχαν απεργία στο Μετρό σιχτίριζα κάθε ώρα και στιγμή…Τι μ#@%@κες είναι αυτοί…Δεν σκέφτονται τον κόσμο, κλπ…Αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς είναι η μόνη αντίδραση που υπάρχει… Και καλό θα ήταν να την δούμε συνολικά και όχι ατομικά…
Γ.Κ.
