Εσχάτως ακούω την τοπικιστική άποψη σε σχέση με το Πανεπιστήμιο ότι μας αδικούν, μας… μας… Δεν είναι λάθος αυτή η άποψη! Μην προσπαθούμε να κάνουμε όμως την τρίχα τριχιά… με ανόητες υπερβολές!
Δηλαδή, άκουσα κάποιον να λέει ότι το Αγρίνιο έχει 27 χρόνια Πανεπιστήμιο… Πόθεν πως; Μου θυμίζει τα επιχειρήματα των καλών φίλων του Μεσολογγίου για το Εφετείο. Εδώ, λέγανε, λειτούργησε το Δικαστήριο των Εκκλήτων πριν 200χρόνια… Οk πριν 27χρόνια έγινε η Οικονομική Σχολή στο Αγρίνιο, αλλά ήταν παράρτημα όπως παράρτημα ήταν και τα τωρινά τμήματα πριν τρία χρόνια. Επομένως ποιο Πανεπιστήμιο…;;;
Δικαιούμαστε, λέει, πανεπιστήμιο επειδή το Αγρίνιο δεν είναι χωριό, αλλά είναι η 9η πόλη της Ελλάδας βάσει του νόμιμου πληθυσμού της ΕΛΣΤΑΤ. Το επιχείρημα αυτό μου θυμίζει ένα συμπαθή Ναυπάκτιο που έβλεπα σε ένα βίντεο τις προάλλες από τη συγκέντρωση που κάνανε εκεί για την μεταφορά του ΤΕΙ στην Πάτρα που έλεγε : “μας πήρανε τη ΔΟΥ, θέλουν να μας πάρουν το ΙΚΑ, τώρα μας παίρνουν και το ΤΕΙ, δηλαδή θα γίνουμε πάλι χωριό”… Προσέξτε το “πάλι”, δηλαδή ο άνθρωπος πιστεύει ότι η Ναύπακτος είναι αστικό κέντρο. Μα έλεος! 5 – 10 και 20 ακόμη χιλιάδες πληθυσμού διαφορά, δεν είναι αυτές που συνιστούν μια πόλη αστικό κέντρο, αλλά είναι η οικονομία της πρωτίστως, η νοοτροπία των κατοίκων της και πολλά άλλα. Δυστυχώς το Αγρίνιο δεν είναι παρά ένας “τουρκομαχαλάς”, δημοσίων υπαλλήλων, συνδικαλιστών, λίγων πλέον εμπόρων χωρίς καμία παραγωγική τάξη…
Ένα σημαντικό στοιχείο ποιοτικό της οικονομίας είναι αν “πέφτουν ξένα λεφτά” μέσα στην πόλη…. Η Ναύπακτος -όσο κι αν, υποθέτω, δεν θα το πιστεύει ο συμπαθής Ναυπάκτιος που ανέφερα πριν- με την προοπτική του τουριστικού προϊόντος που διαθέτει, έχει ένα τέτοιο στοιχείο σε μικρό βαθμό βέβαια. Και το Αγρίνιο το είχε αλλά παλιά, πολύ παλιά… όταν οι αγρότες είχανε λεφτά, δηλαδή παράγανε… Και έρχονταν στ΄Αγρίνιο και τα ακουμπάγανε. Όποιος δεν πείθεται από αυτό, τον παραπέμπω στον πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου που τα έχει εξηγήσει ίσως πιο πειστικά.
Και κάτι κάλο που έχει αυτό το Πανεπιστήμιο είναι όντως η σύνδεσή του με τα τοπικά χαρακτηριστικά, με τα τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τι να το κάνεις όμως το τμήμα Διοίκησης Αγροτικών Επιχείρησεων, όταν την ελιά του Αγρινίου που θέλουμε να την κάνουμε ΠΟΠ την δίνουμε σε τυποποιητήριο στη Θεσσαλονίκη; Το πρόβλημα πρωτίστως δεν είναι το Πανεπιστήμιο, αλλά η παραγωγή μας και η οικονομία μας…
Δ.Π
