Η χθεσινή αναγόρευση σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας του γλύπτη Θόδωρου που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών του κτιρίου της Τράπεζας Ελλάδος (δείτε εδώ αναλυτικά το ρεπορτάζ), ήταν πρώτη αναγόρευση επίτιμου διδάκτορα που έκανε το Πανεπιστήμιο.
Η πρώτη και η τελευταία… αφού το πανεπιστήμιο σύντομα θα καταργηθεί στη νομική του μορφή και θα συγχωνευτεί με αυτό της Πάτρας. Η αναγόρευση όμως αυτή είναι όπως και άλλα που συνέβησαν χθες είναι “πρωτιές” και μάλιστα παγκόσμιες… Παγκόσμιες “πρωτοτυπίες” που λένε. Για παράδειγμα ενάντια στα ακαδημαϊκά ειωθότα -θα έλεγε κανείς σχεδόν “παράνομα”- το Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών χωρίς να έχει απονείμει κάνενα διδακτορικό τίτλο σε φοιτητή του πήγε χθες και απένειμε διδακτορικό τίτλο επί τιμή στο Θόδωρο. Πως γίνεται αυτό; Είθισται τα πανεπιστήμια πρώτα να κάνουν τη δουλειά τους σε όλες τις ακαδημαϊκές διαστάσεις, να απονέμουν δηλαδή διδακτορικά διπλώματα σε φοιτητές και μετά να ζητούν να τιμήσουν πρόσωπα… Εξάλλου έτσι στοιχειοθετείται και η τιμή στο τιμώμενο πρόσωπο. Τι τιμή είναι αυτή που έρχεται από ένα ίδρυμα ή ένα τμήμα που δεν έχει αποδώσει ακόμη διδακτορικά;
Η άλλη παγκόσμια “πρωτοτυπία” είναι ότι τέτοιες τελετές γίνονται αποκλειστικά στους χώρους του πανεπιστημίου. Χθες όμως η τελετή έγινε στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, που μάλιστα στολίστηκε και αναλόγως (δείτε τις φωτό που ακολουθούν) με τα λογότυπα του πανεπιστημήμιου, με ειδικά φωτιστικά σποτ, και χαλιά (μπορντοροδοκόκκινα από τα στοκ της Μοιραράκη)… Η επιλογή του χώρου έγινε -αν καταλάβαμε καλά από την ομιλία του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής- για να συνδυαστεί το πανεπιστήμιο με την πόλη, μέσα από ένα ιστορικό κτίριό της… Σκεφτείτε λοιπόν τη παραδοχή, πόσο “εκτός” της πόλης ήταν τόσα χρόνια το πανεπιστήμιο.
