Our 30’s

Από την A.A. Πηγή: www.lifo.gr

Η γενιά μας. Φύγαμε στα 25 για ένα μαστερ σε ενα fancy πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Ξετινάξαμε το budget των γονιών μας που δούλευαν τόσα χρόνια. Μείναμε σε σπίτια με συγκάτοικους που γίναμε αδέλφια, σπουδάσαμε με “ξένους” που γίνανε φίλοι και εραστές. Διαβάσαμε. Το πήραμε το πτυχίο. Και φτάσαμε στη στιγμή της πρώτης επαγγελματικής μας κάρτας. Σε μια χώρα χωρίς ήλιο άλλα με λεφτά. Βρήκαμε σπίτι. Μικρό τον πρώτο χρόνο. Χαλάσαμε τον πρώτο μας μισθό κερνώντας τους καινούργιους μας φίλους και αγοράζοντας παπούτσια. Και ρούχα. Και πήγαμε για ποτά “μετά τη δουλειά”. Και βγήκαμε για dinner. Εγώ δεν είχα ξαναβγεί για dinner στην Αθήνα. Και με την πρώτη αύξηση αλλάξαμε σπίτι. Πήγαμε σε πιο μεγάλο. Και ξεσηκώσαμε όλο το ΙΚΕΑ της πόλης. Μάθαμε να ψωνίζουμε σε άλλη γλώσσα, αγοράσαμε λάδι από το σουπερμάρκετ, μαγειρέψαμε φακές που δεν τρώγαμε ποτέ στο σπίτι. Κάναμε ασφάλιση και συνταξιοδοτικό. Ανοίξαμε λογαριασμούς, πληρώσαμε κοινόχρηστα, δεη, νερά, τηλεφωνά. Πήγαμε μόνοι μας σουπερμάρκετ, τα κουβαλήσαμε 3 ορόφους χωρίς ασανσέρ, τα βάλαμε στο ψυγείο.

Είδαμε ΟΛΕΣ τις ταινίες και τις σειρές τα βράδια μετά τη δουλειά που ήμασταν κουρασμένοι. Μιλήσαμε στο σκαιπ με μανά, πατερά, αδέλφια, γιαγιάδες, παππούδες, όλο το σοι. Χάσαμε παρτυ, γάμους, βαφτίσια, κηδείες. Μιλήσαμε με τους κολλητούς από Αθήνα, αραιώσαμε, στέλναμε κανένα μήνυμα. Μπαίνουμε facebook, βλέπουμε φωτογραφίες, βάζουμε φωτογραφίες. Ζούμε μια ζωή εδώ και παρατηρούμε μια άλλη. Ερωτευόμαστε άλλους της γενιάς μας, σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες. Παίρνουμε αεροπλάνα και τραίνα όπως παίρναμε ταξί μέχρι το κέντρο. όπως παίρναμε μετρο μέχρι Άγιο Αντώνη. Φεύγουμε, ερχόμαστε. Βαλίτσες, βόλτες, αγκαλιές, παρέες, άνθρωποι, φίλοι φίλων. Φιλοξενούμε, μας φιλοξενούν. Γυρίζουμε πίσω. Αφήνουμε τη βαλίτσα απείραχτη για καμιά εβδομάδα, να μας θυμίζει που ήμασταν, να μυρίζει από τα σεντόνια που κοιμηθήκαμε. Πλυντήρια, σκούπισμα, Σαββατοκύριακο. Δε με ξυπνάει η σκούπα της μάνας μου πια. Δεν τσακώνομαι με τον αδερφό μου για τις δουλειές και το τηλεκοντρόλ. Δεν περιμένω τον πατέρα μου το μεσημέρι να φάμε. σκουπίζω, πάω γυμναστήριο, πάω για ψώνια, μαγειρεύω. Μεγάλωσα. Κοιτώ τους λογαριασμούς, σκέπτομαι τι θα φορέσω τη δευτερα στο μίτινγκ. Και έγινα 30.