Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η ιστορία της εκπαίδευσης του νεοελληνικού κράτους είναι μια ιστορία άκρατης υιοθέτησης ξενικών μοντέλων και μια ιστορία μεταρρύθμισης και αντιμεταρρύθμισης. Αυτό το αέναο ράβε- ξήλωνε που έχει απορρυθμίσει κάθε έννοια Παιδείας.
Αρχές Αυγούστου και η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα ένα σχέδιο για το νέο Λύκειο και φυσικά φιλοφοξεί να το εφαρμόσει και θα το εφαρμόσει ένα μήνα μετά, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Μόνο που με όσα άλλα γίνονται στην εκπαίδευση και τις διαθεσιμότητες κτλ, η έναρξη της σχολικής χρονιάς μάλλον θα αργήσει… Σύμφωνα με το νέο σχέδιο οι μαθητές θα εξετάζονται σε πανελλαδικά θέματα 4 φορές! Από μια για περάσουν την Α και Β τάξη του λυκείου, μια για απολυτήριο Λυκείου και μια για να περάσουν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, μόνο που τα μαθήματα (σε αυτή την 4η εξέταση) από έξι θα γίνουν τέσσερα. Ξαναγυρνάμε δηλαδή στις δέσμες…!!! Και αυτό θέλουν να το περάσουν ως μεταρρύθμιση, έλεος πια, επιστρέφουμε σχεδόν απόλυτα στο σύστημα που ίσχυε πριν από τριανταπέντε χρόνια!
Το υπουργείο λέει ότι δίνεται βάρος στα μαθήματα Γενικής Παιδείας στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου σε μία προσπάθεια να… αποσυνδεθεί το Λύκειο από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις… Τώρα πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν οι μαθητές θα δίνουν πλέον όχι μια αλλά 4 Πανελλαδικές μόνο οι φωστήρες του υπουργείου το ξέρουν. Βγήκε και ο Μπαμπινιώτης, ο για ένα μήνα υπουργός του Πικραμένου που πρόλαβε να περάσει ρύθμιση για το σχολείο που διευθύνει και είπε πως με το νέο σύστημα παύει η βαθμοθηρία… Πως θα πάψει με 4 Πανελλαδικές, μόνο αυτός το ξέρει…
Μιλάμε φυσικά για αλλαγή στο τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και για κάποιες ψευτοαλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα που πλασάρωνονται ως μεταρρύθμιση. Το υπουργείο λέει ότι δίνεται βάρος στα μαθήματα Γενικής Παιδείας στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου σε μία προσπάθεια να έχουν οι μαθητές τις απαιτούμενες γενικές γνώσεις και την ίδια ώρα κόβει τα μαθήματα μουσικής. Αύτη είναι η Γενική Παιδεία;
Το χειρότερο από όλα είναι ότι κανείς δεν μιλάει για την ουσία των μαθημάτων… Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει και να σηματοδοτήσει μια πραγματική Παιδεία. Για παράδειγμα όλες οι μεταπολεμικές γενιές των Ελλήνων διδάσκονται μόνο την Αντιγόνη από το αρχαίο δράμα και αυτή τη διδάσκονται καταναλώνοντας όλη τη φαιά ουσία σε γραμματική και συνταντικό και σε λογοτεχνικές ψευτοαναλύσεις τύπου “ο χαρακτηρισμός του Αίμονα”. Γι΄ αυτό που είναι το μέγα πρόβλημα της Παιδείας μας δεν μιλούν φυσικά ούτε οι εκπαιδευτικοί που νοιάζονται μόνο να μην χάσουν το προνόμιο της μη αξιολόγησής τους. Αλλά φυσικά το “σύστημα” δεν το ενδιαφέρει και δεν το συμφέρει να διδάξει την φιλοσοφία που κρύβει μέσα του το αρχαίο δράμα, γιατί αν το έκανε, θα είναι δυνατόν να προκύψει και κάποιος Πολίτης, το σύστημα όμως θέλει ζώα για τα κομματικά μαντριά…
