Φτάνοντας στην πλατεία Δημοκρατίας για τη συναυλία της φιλαρμονικής κατά του φασισμού που είχε ήδη ξεκινήσει, ακούγεται το γνωστό -συνδυασμένο με το ΠΑΣΟΚ- άσμα “Θα το μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι”…
Αναρωτιέμαι προς στιγμήν αν έκανα λάθος και πήγα σε φασιστική συναυλία… Κοιτάζω καλύτερα στην πρώτη σειρά των “επισήμων” και βλέπω δέκα πασόκους, έναν συριζαίο, έναν δεξιό και έναν συνδικαλιστή πρώην πασόκο και νυν συριζαίο… λέω εντάξει στο σωστό μέρος ήρθα… Πάντως με πασοκικούς ύμνους δεν διώχνεις κόσμο από τη Χρυσή Αυγή, αλλά αντιθέτως μάλλον προς τα εκεί τους στέλνεις…
Είναι και αυτό σημείο των καιρών… Ακόμη και η μουσική έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα και την ιστορία. Όλα αυτά τα τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα έχουν ταυτιστεί με την γενιά του Πολυτεχνείου, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ως αριστερό κόμμα που θεωρούνταν κάποτε. Ακούγοντας ένα τέτοιο ρεπερτόριο, σου έρχεται στο μυαλό η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη να φωνάζει “εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο”… Σήμερα η Δαμανάκη -ξεχασμένη απ’ την ιστορία- Επίτροπος στις Βρυξέλλες φωνάζει “εδώ Βρυξέλλες, εδώ οι αυθεντικές Louis Vuitton”. H γενιά του Πολυτεχνείου, θα ανταπαντήσει κανείς, δεν είναι μόνο η Δαμανάκη… Ασφαλώς! Η Δαμανάκη εξαργύρωσε το “εδώ Πολυτεχνείο” και το εξαργυρώνει ακόμη με την πολιτική της καριέρα… οι υπόλοιποι της γενιάς του Πολυτεχνείου, οι γονείς μας… (για την κρίσιμη μάζα μιλάμε πάντα) κατέκλεψαν το κράτος με το να παίρνουν τηλέφωνο το βουλευτή για να τους τρυπήσει ο έφορος τα τιμολόγια μη έχοντας αποδώσει ΦΠΑ και κοπροσκύλιαζαν βολεμένοι στο δημόσιο. Τώρα ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μόνο και μόνο για να πάρουν τη συνταξούλα τους, ξέροντας ότι αυτή πληρώνεται με τα όνειρα των παιδιών τους.
Σημείο των καιρών… είναι ακόμη το γεγονός ότι σήμερα δεν γράφεται αντιφασιστική μουσική. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε τουλάχιστον ένας Γκάτσος, ένας Ρίτσος, ένας Ξυλούρης, ένας Θεοδωράκης. Τώρα τίποτα! Οι πνευματικοί ταγοί αφού ταίστηκαν από το σύστημα τώρα χωνεύουν ή στην καλύτερη περίπτωση πέρδονται στο twitter. Γράφεται όμως αντιφασιστική μουσική σήμερα, γράφεται από τα “ανώνυμα” συγκροτήματα του hip-hop σαν του Παύλου Φύσσα, αλλά αυτοί δεν είναι mainstream και έτσι δεν ακούγονται.
