του Κώστα Φ. Μαραγιάννη
Δημοτικού Συμβούλου, Εκπροσώπου Δημοτικής Αντιπολίτευσης του Δήμου Θέρμου
Τη στιγμή που ωριμάζει η ιδέα της διεύρυνσης και ισχυροποίησης του Δήμου Θέρμου και έχουν εκδηλωθεί και ανάλογες πρωτοβουλίες από Τοπικά Συμβούλια όμορων Τοπικών Κοινοτήτων, για ένταξη στο Δήμο Θέρμου (ήδη έχει εκδηλωθεί το ενδιαφέρον από την Άνω Μακρυνού, αίτημα που έχει γίνει δεκτό από το Δημοτικό Συμβούλιο Θέρμου) παρουσιάζεται ως αυτόκλητος υπερασπιστής της διάλυσης του Δήμου Θέρμου και ενίσχυσης του καταρρέοντος «καλλικρατικού» μορφώματος που λέγεται Δήμος Αγρινίου, με την πρότασή του για απόσπαση της Μυρτιάς και ένταξή της στο Δήμο Αγρινίου, ο αγαπητός φίλος και εξαίρετος δημοσιογράφος και εκδότης Παντολέων Φλωρόπουλος, καταγόμενος από τη Μυρτιά. Χρησιμοποιεί μάλιστα μια επιχειρηματολογία συναισθηματικού και δεοντολογικού περιεχομένου, προσπαθώντας να πείσει, προφανώς, τους κατοίκους της Μυρτιάς, στους οποίους απευθύνεται, ότι η κακοδαιμονία του χωριού τους και η εγκατάλειψή του είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ανήκει στο Δήμο Θέρμου. Ξεκινάει, μάλιστα, με επιχειρηματολογία για τοπικισμούς, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να εκλεγεί Δήμαρχος από καμιά άλλη Κοινότητα, παρά μόνο από το Θέρμο και σε αυτό οφείλεται η κακοδαιμονία των Τοπικών Κοινοτήτων. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει, αν θυμηθεί κανείς ότι το 1998, υποψήφιος για το Δήμο Θέρμου, με το επίσημο χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο σημερινός Αντιπεριφερειάρχης κ. Βασίλειος Αντωνόπουλος, την υποψηφιότητα του οποίου στήριξε ο κ. Φλωρόπουλος, συμβάλλοντας στη σύνταξη του προγράμματος του συνδυασμού του.
Για διάφορους λόγους, που δεν έχουν καμιά σχέση με την καταγωγή του υποψήφιου από τη Μυρτιά, δεν εξελέγη ο κ. Αντωνόπουλος. Άραγε, τι θα έλεγε σήμερα, αν Δήμαρχος Θέρμου, είχε εκλεγεί ο Αντωνόπουλος; Τότε, δεν θα υπήρχαν συγκρουόμενοι τοπικισμοί και η Μυρτιά θα ήταν σε δρόμο ανάπτυξης και προκοπής; Άραγε, τί τον εμπόδισε το σημερινό Αντιπεριφερειάρχη, να κάνει έργα και να αναβαθμίσει το χωριό του , αφού και σε ανώτερη θέση βρίσκεται και τόσα χρόνια έχει διατελέσει Πρόεδρος της Μυρτιάς και γνωρίζει, καλύτερα από κάθε άλλον, τα προβλήματά της; Συνεπώς, καμιά πολιτική ευφυΐα δεν εμποδίζεται να γίνει Δήμαρχος Θέρμου, από όποια Τοπική κοινότητα κι αν προέρχεται . Άλλωστε, από το σύνολο των 10000 κατοίκων – ψηφοφόρων , το Θέρμο έχει μόνο 2000 ψηφοφόρους και αντικειμενικά δεν μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμα. Βέβαια, στο σημείο αυτό, έχει ένα μέρος δίκιο, όσον αφορά στο ενδιαφέρον της Δημοτικής Αρχής για τις Τοπικές Κοινότητες ,που δεν είναι αυτό που πρέπει , αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το ότι ο Δήμαρχος είναι θερμιώτης, αλλά με την πολιτική που εφαρμόζει και υλοποιεί.
Όσον αφορά στην άποψη ότι οι Μυρτιώτες έχουν ως σημείο αναφοράς το Αγρίνιο, αυτό μπορεί να ισχύει, εξαιτίας της δυνατότητας που υπάρχει, ειδικά για την Κάτω Μυρτιά, να μεταβαίνουν πολύ εύκολα οι κάτοικοι στο Αγρίνιο για τις αγορές τους και τις συναλλαγές του. Όμως, οι Μυρτιώτες έχουν κοινούς ιστορικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς με το Θέρμο, από τις προηγούμενες δεκαετίες, αφού η ζωή τους και η δράση τους ήταν συνυφασμένη με το Θέρμο. Από τη φοίτησή τους στο ιστορικό Γυμνάσιο του Θέρμου, μέχρι τη συμμετοχή τους σε κοινές πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Για τη συνύπαρξη, και τη συνεργασία σε έναν κοινό Δήμο, μετράνε περισσότερο αυτές οι παραδοσιακές σχέσεις και λιγότερο η οικονομία και ο καταναλωτισμός της εποχής που οδηγούν τους ανθρώπους στην αναζήτηση μεγαλύτερων ευκαιριών στις μεγάλες πόλεις, όπως είναι το Αγρίνιο.
Τα επιχειρήματα, λοιπόν, που παραθέτει ο κ. Φλωρόπουλος, δεν έχουν καμιά ουσιαστική βάση και άλλες είναι οι αιτίες παρακμής και υποβάθμισης της Μυρτιάς και πολλών άλλων Κοινοτήτων του Δήμου Θέρμου. Και αναφέρομαι συγκεκριμένα:
1.Η αστική σύνδεση με το Αγρίνιο.
Δεν φταίει για τη διακοπή της αστικής σύνδεσης με το Αγρίνιο, το γεγονός ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Αγρινίου. Φταίει το ότι έχει μειωθεί πολύ η κίνηση των κατοίκων προς το Αγρίνιο και το αστικό ΚΤΕΛ, ως ιδιωτική επιχείρηση που επιδιώκει το κέρδος, δεν πραγματοποιεί το δρομολόγιο, γιατί δεν το συμφέρει.. Θα μπορούσε ο Δήμος Θέρμου, εδώ και χρόνια, να είχε βάλει ένα μικρό λεωφορείο για να πραγματοποιεί το δρομολόγιο Μυρτιά –Θέρμο, ώστε και οι ηλικιωμένοι να έρχονται στο Κέντρο Υγείας, να κάνουν τις εξετάσεις τους και να παίρνουν τα φάρμακα τους, να κάνουν τις συναλλαγές τους στις τράπεζες και να μην ταλαιπωρούνται στο Αγρίνιο περιμένοντας ώρες στην ουρά. Με αυτόν τον τρόπο, θα ενισχύονταν και η τοπική οικονομία με την παρουσία τόσων ατόμων που θα μετακινούνταν καθημερινά.
2. Η εγκατάλειψη του «κλήρου» και των περιβολιών.
Δεν μπορεί να σταθεί ,ως σοβαρό επιχείρημα, το ότι ο κάμπος της Μυρτιάς και οι κλήροι εγκαταλείφθηκαν από τους Μυρτιώτες, γιατί έχουν πρόβλημα μετακίνησης από το Αγρίνιο. Αυτό είναι ένα αστείο επιχείρημα, γιατί κανένας δεν θα εγκατέλειπε τον κλήρο του και το περιβόλι του, αν του απέδιδε κάτι σημαντικό. Η απόσταση του ενός τετάρτου από το Αγρίνιο, δεν είναι τίποτα, αν υπήρχε κίνητρο. Σήμερα ,έτσι όπως έχουν απαξιωθεί τα εσπεριδοειδή, ο μυρτιώτης προτιμά να τα αγοράσει από τη λαϊκή, παρά να ξοδέψει ένα σωρό χρήματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα παραγωγής και απόδοσης. Επομένως, η εγκατάλειψη του κάμπου οφείλεται στα γνωστά αίτια της παρακμής της αγροτικής παραγωγής., λόγω του ανταγωνισμού και της εισαγωγής φτηνών αγροτικών προϊόντων.
3. Η τριτοκοσμική κατάσταση που περιγράφει για τη Μυρτιά, δεν οφείλεται στην έλλειψη συγκοινωνίας, αλλά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης ,πρώτα από την πολιτεία και έπειτα από τη δημοτική Αρχή, που έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους τις Τοπικές Κοινότητες. Βέβαια, σε αυτό συνέβαλε και ο «Καλλικράτης» που κατήργησε στην πράξη τις Κοινότητες, ως σημεία αναφοράς των πολιτών, και τις ενέταξε σε τεράστιους – δυσλειτουργικούς Δήμους , σαν το Δήμο Αγρινίου, με μια τεράστια έκταση και το μισό πληθυσμό του νομού. Ένα δήμο, που για να τον περιδιαβούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του και να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς τα προβλήματα, χρειάζονται 2- 3 ελικόπτερα καθημερινά για τις μετακινήσεις τους.Η εγκατάλειψη των Λουτρών της Μυρτιάς, δεν έχει σχέση με το ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου, αλλά έχει σχέση με την έλλειψη ενδιαφέροντος από τη Δημοτική Αρχή του Θέρμου και τους τοπικούς εκπροσώπους, να τα εντάξουν σε κάποιο πρόγραμμα και να τα αναβαθμίσουν. Επίσης , η αξιοποίηση της λίμνης Τριχωνίδας, μπορεί να γίνει με διαδημοτική συνεργασία του Δήμου Θέρμου και του Δήμου Αγρινίου. Όμως, δεν υπάρχει πολιτική βούληση ούτε από το μεγάλο Δήμο του Αγρινίου, γιατί, αν υπήρχε, θα αξιοποιούσε τα μέρη της Τριχωνίδας που βρίσκονται στον πρώην Δήμο Θεστιέων και στη Μακρυνεία, για τα οποία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Ο Δήμος Αγρινίου δεν ενίσχυσε και δεν στήριξε ούτε καν το Κέντρο Προστασίας της Τριχωνίδας στο Παναιτώλιο, που σήμερα φυτοζωεί και είναι έτοιμο να κλείσει. Για ποια ανάπτυξη, λοιπόν, της Τριχωνίδας μιλάτε κύριε Φλωρόπουλε; Αυτήν, που δεκαετίες ακούμε και δεν βλέπουμε;
4. Βιολογικός καθαρισμός για την προστασία της Τριχωνίδας.
Η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού μέχρι τη Μυρτιά αποτελείι άμεση προτεραιότητα για την προστασία της. Δεν θα λειτουργήσει κανένας Δήμος και δεν έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό και προφανώς και ο Δήμος Αγρινίου, με τέτοια τ χαρακτηριστικά τιμωρίας. Δηλαδή, η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου, άρα ο βιολογικός καθαρισμός θα φτάσει ως τα σύνορα!! Αυτές είναι λογικές παραλόγου που δεν ταιριάζουν σε ένα ευνομούμενο και συντεταγμένο κράτος. Άλλωστε, ποια προστασία της λίμνης θα υπάρξει, αν συνεχιστεί η μόλυνσή της από τη μεγάλη περιοχή της Μυρτιάς;
Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο: η Μυρτιά δεν χρειάζεται καμιά πρόσδεση στο Δήμο Αγρινίου. Χρειάζεται εκπόνηση προγραμμάτων ανάπτυξης και προοπτικής, με έμφαση τα Λουτρά και την ανάδειξη και αξιοποίηση του πανέμορφου παραλίμνιου χώρου. Για την προώθηση και την ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων, χρειάζονται μελέτες και, κυρίως, πολιτική βούληση. Δεν φταίει το ότι η Μυρτιά ανήκει στο Δήμο Θέρμου. Ο ισχυρός Δήμος Θέρμου, ως ισότιμος εταίρος και συνεργάτης του Δήμου Αγρινίου, μπορεί να υλοποιήσει προγράμματα ανάπτυξης και προοπτικής της Μυρτιάς. Οι κάτοικοι δεν επιθυμούν την προσάρτηση στο Δήμο Αγρινίου. Έχουν πανίσχυρους ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με το Θέρμο, ολόκληρες δεκαετίες και κανείς δεν μπορεί να τις σβήσει και να οδηγήσει τους κατοίκους σε ένα Δήμο-μαμούθ, στον οποίο κυριολεκτικά θα χαθούν. Αυτοί που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους, θα ενεργοποιηθούν προς την κατεύθυνση άσκησης πίεσης προς τις αρμόδιες αρχές, ώστε, επιτέλους, να γίνει κάτι για τον τόπο τους και να αποκτήσει η Μυρτιά τη θέση που της αξίζει.
