Βλέποντας την ενδιαφέρουσα και εν πολλοίς αγωνιώδη παρέμβαση της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ Νίκης Φούντα στη συνεδρίαση της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, για το γεγονός ότι έργα στρατηγικής σημανσίας όπως η σιδηροδρομική σύνδεση Αντιρρίου-Ηγουμενίτσας παραμένουν σε δεύτερη μοίρα, διαπιστώνει κανείς ότι το κράτος εν γένει βασίζεται στην στρατηγική ανισορροπία…
“Δεν γίνεται άλλο να συνεχίζεται η ανισόρροπη ανάπτυξη στην Δυτική Ελλάδα. Δεν γίνεται άλλο να είμαστε μία χώρα χωρίς τρένα. Δεν γίνεται κονδύλια της Ε.Ε. τα οποία ουσιαστικά δίνονται στην χώρα μας για συγκεκριμένα έργα, σε συγκεκριμένες ευπαθείς περιοχές, να διοχετεύονται σε έργα «παλαιάς κοπής» και συμφερόντων (όπως συγκεκριμένοι αυτοκινητόδρομοι), που θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί πριν από 20 χρόνια” είπε εκφράζοντας την κοινή λογική η Νίκη Φούντα.
Όμως τα πράγματα στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένα, είναι η επιλογή της χώρας ανεξαρτήτως κυβέρνησης η πριμοδότηση της Ανατολικής Ελλάδας έναντι της Δυτικής, είναι η επιλογή της χώρας η πριμοδότηση των αυτοκινητοδρόμων έναντι των τρένων. Επιλογές που προφανώς δημιουργεί αδικίες και προβλήματα και που κοστίζουν… Από την άλλη βέβαια προπαγανδίζονται αρκούντως… Ότι δήθεν ο ΟΣΕ ήταν η πιο ζημιογόνος επιχείρηση, λες και τα ΚΤΕΛ δεν θα ήταν ζημιογόνα αν αναγκάζονταν να κατασκευάζουν με ίδιους πόρους τις εθνικές οδούς και τους αυτοκινητοδρόμους. Γιατί για όσους δεν το γνωρίζουν το κράτος έβαζε τον ΟΣΕ να δανείζεται για να κατασκευάζει το σιδηδρομικό δίκτυο… Όσο για τη Δυτική Ελλάδα, αυτή είναι πίσω από την Πίνδο και το “ψευδοκράτος” των Αθηνών δεν τη βλέπει… Τόσο απλά…
