Πενήντα αποχρώσεις του γκρι και πράσινα άλογα

Ώρα 9 παρά… Έξω από σινεμά επαρχιακής πόλης ,η ουρά των αυτοκινήτων με σταμάτησε ακριβώς απ’ έξω, πάτησα νευρικά την κόρνα προς το μπροστινό αυτοκίνητο ,πράγμα που απορώ γιατί μου το κάνουν οι άλλοι οδηγοί όταν κολλάνε σε μποτιλιάρισμα. Τον είδα σήκωσε τα χέρια του κλειδώνοντας τους ώμους προς το κεφάλι του. Το χέρι μου άρχισε να κρυώνει ,είχε ώρα έξω από το παράθυρο κρατώντας ένα σβηστό τσιγάρο, γύρισα και κοίταξα προς το μεγάλο πεζοδρόμιο του “Άνεσις”. Είχε πολύ κόσμο διάφορες ηλικίες παιδιά ,φοιτητάκια και κάποιες κυρίες γύρω στα 50 και κάτι άλλα με τα τζην στενά δεν τις έκανες πάνω από τα 45. Μεγάλο κόλπο το στενό τζην και το κοκαλιάρικο κορμί ,απάτη μεγάλη…

Πιο πίσω μες στα μαύρα παλτά περιτυλιγμένες μια παρέα γυναικών με χτένισμα υπερπαραγωγή το λεγόμενο από το φίλο Μάκη , “χτένισμα αμπαλάζ”, μια παρέα 4 γυναικών γύρω στα 70 μιλώντας δυνατά η μια στην άλλη και χαχανίζοντας σαν κότες που κατάφεραν τα μέγιστα. Εκείνη την στιγμή το μάτι μου σκάναρε την αφίσα που έγραφε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα “ΣΗΜΕΡΑ”. Είχε φωτογραφία ένα ζευγάρι μεταλλικές χειροπέδες ,έκλεισα τα μάτια μου στο μισό για να μπορέσω να διαβάσω τι γράφει,ε όχι …50 αποχρώσεις του γκρι…

Χαμογελώντας ειρωνικά γύρισα και κοίταξα τις γριές με τα αμπαλάζ στο κεφάλι και σκέφτηκα “κοίτα εδώ Αναστάσια που παίζει ,κοιτα ποιες ταυτίζονται με τη πρωταγωνίστρια και ερωτεύονται ολόκληρο Κρίστιαν Γκρέυ” ,σκέφτηκα και άλλα πολλά μέχρι να ανοίξει ο δρόμος. Τελικά τα κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να δώσω τόσα λεφτά για δυο εισιτήρια ,που δεν είχα κιόλας…50 αποχρώσεις του γκρί και πράσινα άλογα.

Θα το κατεβάσω από το ιντερνετ…Κανονικά έπρεπε να το απαγορεύσει ο μητροπολίτης ,τέτοιο έργο στο Αγρίνιο; Σπίτι ,σπίτι πιο φθηνά θα μας βγεί !!! Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό “επαφη ΣΠΙΤΙ” χαμογέλασα και απάντησα μένα γρήγορο “στο δρόμο είμαι μωράκι έρχομαι!” Έμεινα με το τηλέφωνο στο αυτί κολλημένο ,απάντησα έπειτα με φωνή ήρεμη άλλα πολύ πιο σιγανή “ναι ,ναι ντύσου έρχομαι να σε πάρω ,κάπου θα πάμε”. Κλείνοντας το τηλέφωνο και ακουμπώντας το κεφάλι πίσω ,ψιθύρισα …όχι ρε γαμώτο ,όχι ρε γαμώτο Τσικνοπέμπτη σήμερα…

Σίγμα Καίει