Tο κουμπί του υπολογιστή το ON OFF, είχε σκεφτεί να το κάνει και τατουάζ κάποια στιγμή στο μέσα μέρος του καρπού, πήγε προς το μικρό κουζινάκι ,πάτησε το διακόπτη για το φως ,με το άλλο άρπαξε στο πάνω ράφι το μπρίκι και το άφησε πάνω στο γκαζάκι. Έριξε μέσα νερό και τέντωσε το χέρι του να αρπάξει τον αναπτήρα ,όσο το νερό ζεσταινόταν χτυπούσε το νες με το κουτάλι, κυκλικές κινήσεις και νυσταγμένες ακόμα…Ίδιες όμως κάθε πρωινό.
Το ψυγείο μας ήταν IZOLΑ… Όπως πάντα άνοιξε την πόρτα του μαγαζιού του και πάτησε,εδώ και 7 χρόνια ,γέμισε την κούπα με τον Ερνέστο Γκεβάρα με ζεστό καφέ και πήρε την θέση του όπως κάθε πρωί μπροστά από τον υπολογιστή. Άρχισε να παίζει νευρικά το ποντίκι πάνω κάτω διαβάζοντας ειδήσεις ,”αναγνωρίστηκε ο Τζιχάντη Τζον”, “ο Τσιπρας σύστησε στο Βαρουφάκη να μην μιλά πολύ”, ” Άδωνης και Οικονομεας πιάστηκαν στα λόγια” , “ανοίγει η θρυλική εταιρία IZOLA”.
IZOLA…IZOLA… τι “όνομα γνωστό είναι αυτό; ΝΑΙ!! Το ψυγείο μας ήταν ΙΖΟΛΑ” σκέφτηκε και χαμογέλασε ,το ψυγείο μας ήταν ιζολα…Ψιθύρισε και άρχισε να βλέπει στον υπολογιστή να περνούν μπροστά του στιγμές σαν βίντεο ,αυτός μικρός με σορτς και μπλούζα του ,Σαραβάκου ,με το 9 , η μαμά στο νεροχύτη με τα μαλλιά πιασμένα ο μπαμπάς κρατώντας ένα “άσσο φίλτρο” έτοιμο να το ανάψει αφού το χτυπήσει όπως πάντα στο πακέτο 3 φορές λες και μας προειδοποιούσε για το τι πρόκειται να κάνει ,και οι δυο τους πιο νέοι ,ζωντανοί εκεί.
Το χέρι του κατευθύνθηκε προς το μεγάλο μπρούτζινο χερούλι που είχε γραμμένο πάνω το σήμα IZOLA. Τι λέξη και αυτή, σαν να χε κάτι μαγικό όπως το “αμπρα καταμπρα” μόλις την είπε ομόρφυναν όλα ακόμα και η μάνα του δεν είχε άσπρα μαλλιά ,ακόμα και ο πατέρας στου στάθηκε μπροστά του…
Σίγμα Καίει
