Σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου του 1944, η τοπική διοίκηση των ταγμάτων ασφαλείας (οι γνωστοί “Γερμανοτσολιάδες”) στο Αγρίνιο με τη σύμφωνη γνώμη των φασιστικών – κατοχικών δυνάμεων, αποφάσισαν τη σφαγή 120 πατριωτών ως αντίποινα στο σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή Αγρινίου – Κρυονερίου λίγες μέρες νωρίτερα. Σαν γνήσιοι εγκληματίες πολέμου, εκτέλεσαν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας 117 φυλακισμένους και απαγχόνισαν άλλους τρεις στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου αφήνοντας εκτεθειμένα τα άψυχα κορμιά τους σε κοινή θέα για παραδειγματισμό…
Η 14η Απριλίου έτυχε να είναι Μεγάλη Παρασκευή. Σήμερα 71 χρόνια μετά αυτή η ιστορική στιγμή εορτάζεται, όσο γιορτάζεται, σαν να είναι κινητή γιορτή… του θρησκευτικού ημερολογίου… Κάθε Μεγάλη Παρασκευή τοποθετούνται τα στεφάνια στο μνημείο των τριών απαγχονισθέντων στην πλατεία. Ενώ οι εκδηλώσεις μνήμης γίνονται στην κυριολεξία όποτε να ‘ναι είτε από το δήμο, είτε από τις αντιστασιακές οργανώσεις (εννοείται ποτέ μαζί…). Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί την σφαγή των 120 για να μιλήσει για τον “αγώνα που επιβάλλεται να δώσουμε μαζί λαός και κυβέρνηση, καθώς και όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου μας, ενάντια στις αποικιοκρατικές ορέξεις των ακόρεστων δανειστών – τοκογλύφων”. Επειδή ακούω και διαβάζω πολλά για το κατά πόσο εορτάζουμε αυτή η στιγμή αντίστασης του λαού, ακόμη για το αν το μνημείο των 120 είναι καλό ή όχι, ας αποφασίσουμε πρώτα απ’ όλα να μην χρησιμοποιούμε την ιστορική μας μνήμη για κομματικούς σκοπούς και το πότε θα γιορτάζουμε και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε…
