Του Κώστα Στούπα / capital.gr
Πολλοί έχουν κουραστεί με τις ηχηρές απαισιόδοξες εκτιμήσεις της στήλης σε σχέση με την πορεία της οικονομίας και της χώρας (Εγώ να δείτε…). Αναρωτιούνται αν υπάρχουν και αισιόδοξα σημάδια στον ορίζοντα στα οποία θα μπορούσαμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον του καθημερινού σχολιασμού…
Πάντα υπάρχουν σημάδια τα οποία θα μπορούσαν να διαβαστούν υπό μια αισιόδοξη προοπτική. Η ίδια η βαθιά απαισιοδοξία από ένα σημείο και μετά μετατρέπεται σε αισιοδοξία καθώς εξαντλείται το περιθώριο της περαιτέρω καταστροφής των ερειπίων και απομένει μόνο η εξ αρχής ανοικοδόμηση. Οι Έλληνες αρνηθήκαμε μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού και της οικονομίας τόσο το 2010 όσο και 10-20 χρόνια νωρίτερα όταν διαφαινόταν το αδιέξοδο. Τώρα έχουμε φτάσει στο στάδιο κάθε χρόνο να μειώνονται οι συντάξεις κατά μέσο όρο 5 -10%. Καμία από αυτές τις μειώσεις δεν θα είναι η τελευταία γιατί η στρέβλωση δεν έχει διορθωθεί. Όταν οι συντάξεις από 800-900 ευρώ μέσο όρο πέσουν στα 300 ευρώ, το ασφαλιστικό θα έχει λυθεί από μόνο του.
Οι Έλληνες αρνηθήκαμε να μεταρρυθμίσουμε εκ βάθρων την οικονομία έτσι ώστε μέσω της ευελιξίας και της απορρύθμισης του ασφυκτικού πλαισίου να προσελκύσουμε επενδύσεις οι οποίες μέσω της αύξησης της ζήτησης για θέσεις εργασίας θα αύξαναν και τους μισθούς (όπως γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο και ανεπτυγμένο κόσμο…). Τώρα ο μισθός της γενιάς των νεόπτωχων για τις αρχές της δεκαετίας του 2000 των 700 ευρώ μοιάζει ελκυστικός μισθός. Οι χαμηλοί μισθοί ξεκινάνε ήδη από 400-500 ευρώ και οι πρώτες ξένες εταιρείες διερευνούν να μεταφέρουν στην Ελλάδα τηλεφωνικές υπηρεσίες που είχαν στην Ινδία.
Οι Έλληνες αρνηθήκαμε όσους πολιτικούς μας έδειχναν κατά καιρούς το δρόμο του “αίματος και των δακρύων” προκειμένου να αλλάξουμε πορεία και να αποφύγουμε την καταστροφή. Αντιθέτως αγαπήσαμε όσους απατεώνες μας υπόσχονταν μια ευημερία που δεν αναλογούσε στο επίπεδο ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. Εμπιστευτήκαμε όσους υπόσχονταν πως “…λεφτά υπάρχουν”, πως υπάρχουν άλλα ανώδυνα μείγματα πολιτικής μέσω Ζαππείων και όσους υπόσχονταν με ένα άρθρο και ένα νόμο επιστροφή στα προ 2010 επίπεδα της ευημερίας με δανεικά χωρίς κανένας να μας δανείζει.
Μοιραία αυτή η κατάσταση έμοιαζε με μια βόμβα στην οποία είχε ξεκινήσει ο αντίστροφος χρόνος μέτρησης και άπαντες εν τη μακαριότητα της αγνοίας που γεννά η πολιτική τύφλωση, αδημονούσαν να την πιάσουν στα χέρια.Μοιραία θα έσκαγε στα χέρια κάποιου. Αποτελεί μεγάλο όφελος για τη χώρα ότι όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν πως η βόμβα αυτή θα σκάσει πιθανόν μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες στα χέρια του πολιτικού χώρου που συσπειρώνει αυτήν την περίοδο το σκληρό πυρήνα της ιδεολογίας που ευθύνεται για την παρακμή της μεταπολίτευσης. Η παρακμή της μεταπολίτευσης που οδήγησε στην οικονομική αλλά κυρίως την κοινωνική χρεοκοπία της χώρας, οφείλεται στην κυριαρχία της αριστερής ιδεολογίας με όλα τα παρασιτικά συμπαραμαρτούντα όπως και όλες τις εκφάνσεις της διαφθοράς που συνοδεύουν τα συγκεντρωτικά συστήματα κεντρικού σχεδιασμού και κρατικοδιαιτισμού.
Αποτελεί ευτύχημα για τη χώρα και το μέλλον της πως το τελευταίο στάδιο της χρεοκοπίας λαμβάνει χώρα στα χέρια της πλέον αριστερής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Έτσι θα τελειώσουν οι μύθοι που δημιούργησε η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς κατά την περίοδο αυτή. Η οικονομία περιμένει αυτήν την περίοδο εδώ και δεκαετίες. Μετά τη χρεοκοπία του 2010 κανείς δεν πίστεψε πως μπορεί να αποφευχθεί η ολοσχερής κατάρρευση. Οι διακυμάνσεις του χρηματιστηρίου αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα. Ούτε μετά την εκλογική νίκη Σαμαρά το 2012 ήταν βέβαιο πως θα αποφευχθεί μια διακυβέρνηση από την “παλαβή” αριστερά προκειμένου να ολοκληρωθεί ο κύκλος της παρακμής. Στις 20 του περασμένου Σεπτεμβρίου (κατά την ημέρα των εκλογών…) ο Γενικός Δείκτης ήταν στις 700 μονάδες, σχεδόν ένα μήνα αργότερα και ενώ υπάρχει σταθερή κυβέρνηση πλήρως μνημονιακή και υποταγμένη στους δανειστές, ο Γενικός Δείκτης δεν είναι στις 800 αλλά στις 650 μονάδες. Η αγορά περιμένει τον τελευταίο και οριστικό κύκλο κατάρρευσης για να αρχίσει να προεξοφλεί την επόμενη μέρα, σε συνάρτηση με τις διεθνείς εξελίξεις. Όπως είναι φυσικό δεν μπορεί ακόμη να προβλέψει πόσοι και ποιοι θα βάλουν λουκέτο και από ατύχημα κατά την περίοδο της πρόσκρουσης η χώρα εκτιναχθεί μακριά από το ευρώ.
Το γεγονός πως ο τελευταίος και οριστικός κύκλος της χρεοκοπίας της μεταπολίτευσης λαμβάνει χώρα στα χέρια ενός δημαγωγού και μιας “βαμμένης” αριστερής κυβέρνησης, αποτελεί ένα πολύ ενθαρρυντικό σημάδι για την επόμενη μέρα αυτής της χώρας…
