Ο κ. Ρέγκλιγκ στην τελευταία συνάντησή του με τον κ. Τσακαλώτο την περασμένη εβδομάδα στο Λουξεμβούργο, μεταξύ άλλων τον ενημέρωσε και για τις γενικές γραμμές των εναλλακτικών προτάσεων που έχει καταλήξει για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Ένα “ζεύγος” στοιχείων αυτού του σχεδίου ίσως το πλέον κρίσιμο –και ταυτόχρονα το πλέον ακανθώδες πολιτικά και οικονομικά– είναι η σύνδεση της επέκτασης της περιόδου χάριτος στις αποπληρωμές με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος.Ο ESM προβλέπει στο σχέδιό του να αναβληθεί η υποχρέωση της χώρας για αποπληρωμή τόκων και κεφαλαίου ύψους 48 περίπου δισ. ευρώ από το 2022 μέχρι και το 2028. Το ποσό είναι πολύ μεγάλο και αναμφίβολα δημιουργεί ένα πρωτοφανές περιθώριο παρεμβάσεων σε οικονομία και πολιτική με την προϋπόθεση ότι η οικονομία θα τρέχει την πενταετία αυτή με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.Όμως το “περιθώριο” αυτό “αφαιρείται” από την τότε κυβέρνηση γιατί η πρόβλεψη αυτή δεσμεύει την κυβέρνηση με πρωτογενή πλεονάσματα την ίδια περίοδο ύψους 3,5% του ΑΕΠ…
Ένα εναλλακτικό σενάριο του μοντέλου αυτού προβλέπει μικρότερη επέκταση της περιόδου χάρητος μέχρι και το 2025. Στην περίπτωση αυτή το ελληνικό δημόσιο αναβάλει πληρωμές για τόκους και κεφάλαιο στο ίδιο διάστημα ύψους περί τα 15 δισ. ευρώ. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι το ESM θα έχει αναλάβει το ίδιο (όπως και στην προηγούμενη περίπτωση) την ευθύνη για τα διακρατικά δάνεια (GLF) τα οποία κανονικά αρχίζουν να πληρώνονται από την Ελλάδα το 2021 (με μία πρώτη “μικρή” δόση 700 εκατ. το 2020).
Η ελληνική κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές στις σχετικές συζητήσεις ότι το 3,5% του ΑΕΠ είναι πολύ υψηλό πλεόνασμα και είναι αδύνατο να υπάρξει τόσο μακρόχρονη δέσμευση για πολιτικές που θα μπορούσαν να το επιτυγχάνουν. Προτείνεται σχετικά μία εναλλακτική η οποία προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2% του ΑΕΠ, κάτι που εμφανίζεται να υποστηρίζει και το ΔΝΤ. Οι προσδοκίες από ελληνικής πλευράς είναι ότι τελικά θα μπορούσε να επιτευχθεί – με την παρέμβαση του ΔΝΤ – μία συμφωνία με 2,5% του ΑΕΠ. Οι σχετικές συζητήσεις άλλωστε αναμένεται ότι θα γίνουν και στη διάρκεια των επαφών στη Σύνοδο του ΔΝΤ στο τέλος της εβδομάδας στην Ουάσιγκτον όπου μεταβαίνει μία ενισχυμένη αντιπροσωπεία του ΥΠΟΙΚ.
Στην πραγματικότητα η “λογική” του μοντέλου του ESM όσον αφορά την αναδιάρθρωση του χρέους κινείται στον συνδυασμό τριών στοιχείων, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, μετριοπαθή επιμήκυνση της μέσης διάρκειας και διασφάλιση χαμηλού κόστους εξυπηρέτησης.Το ΔΝΤ συμφωνεί εν μέρη με τα δύο τελευταία στοιχεία αλλά επιμένει για πολύ μεγαλύτερη επιμήκυνση και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, χωρίς αυτά δύσκολα θα δεχθεί να συμμετάσχει στο χρηματοδοτικό σκέλος, ειδικά για την μεσοπρόθεσμη περίοδο εξυπηρέτησης του χρέους. Να σημειωθεί εδώ ότι το δάνειο του ΔΝΤ προς την Ελλάδα που εξυπηρετείται μέχρι σήμερα κανονικά λήγει το 2023 με την αποπληρωμή 600 εκατ. ευρώ, ενώ το 2022 είναι η τελευταία μεγάλη ετήσια πληρωμή ύψους 1,1 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια πίσω από την επιμονή του ΔΝΤ βρίσκεται ο στόχος της επαρκούς ελάφρυνσης των πληρωμών ώστε να μπορεί η χώρα να το αποπληρώνει στο διάστημα μετά το 2022 αν συμμετάσχει με νέο δάνειο, με μία οικονομία η οποία να μην ασφυκτιά από την δέσμευση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων στο διάστημα αυτό. Μετά έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι δική του ευθύνη…
πηγή : capital.gr
