To αστρονομικό ποσό των 155 δισ. ευρώ έχασε το ελληνικό δημόσιο στα χρόνια της κρίσης είτε μέσω της φοροδιαφυγής είτε μέσω της αδυναμίας των φορολογούμενων να καταβάλουν τους σκληρούς φόρους, που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. Από τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο διάστημα προκύπτει ότι από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν χαθεί περίπου 96 δισ. ευρώ εξαιτίας της αύξησης της φοροδιαφυγής και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, περίπου 59 δισ. ευρώ από την αδυναμία των φορολογούμενων να καταβάλουν τους φόρους τους με αποτέλεσμα αυτά να καταστούν ληξιπρόθεσμα.
Τα ποσά από τις δύο επιμέρους κατηγορίες θεωρούνται σχεδόν στο σύνολο του χαμένα από το ελληνικό δημόσιο, καθώς από τα ληξιπρόθεσμα χρέη εισπράττεται ένα ποσοστό της τάξης του 5-10% , ενώ στην περίπτωση που ακόμα και αν εντοπισθεί η φοροδιαφυγή τα ποσοστά είσπραξης των φόρων και των προστίμων δεν ξεπερνούν το 1%.
Στο σημείο αυτό έφθασε η ελληνική οικονομία εξαιτίας των πολλών αλλαγών στη φορολογική διοίκηση και αφού για τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια (2010-2012) ο ελεγκτικός μηχανισμός υπολειτουργούσε με τους πραγματοποιούμενους ελέγχους να μειώνονται χρόνο με το χρόνο, χωρίς κανέναν σχεδιασμό βασιζόμενος σχεδόν αποκλειστικά σε καταγγελίες που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν οδηγούσαν πουθενά. Ταυτόχρονα ο κρατικός παρεμβατισμός στον τομέα των ελέγχων και οι χαριστικές ρυθμίσεις (περαιώσεις δόσεις κ.λπ..) συνέβαλαν στην ασυδοσία και στις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι.
Στο διάστημα αυτό ξεκίνησαν και τα σκληρά μέτρα (ύψους περίπου 74 δισ. ευρώ) με αποτέλεσμα να εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, διογκώνοντας τη δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών κατά 59 δισ. ευρώ περίπου.
Το νέο έτος, ακόμα και αν έρθει η πολυπόθητη συμφωνία με τους δανειστές για το χρέος και τη μείωση των πλεονασμάτων (από το 2020 ενδεχομένως), τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά δύσκολα για τους φορολογούμενους και τις επιχειρήσεις, καθώς δεν υπάρχει ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας παρά μόνο αποσπασματικές περιπτώσεις, οι οποίες βέβαια προέρχονται καθαρά από την ανάγκη επιβίωσης ορισμένων επιχειρήσεων.
Από το νέο έτος αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι, τα νοικοκυριά θα πληρώσουν υψηλότερους φόρους στην εφορία και ενδεχομένως να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, γεγονότα που θα οδηγήσουν στη μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης.
Ταυτόχρονα στα τέλη του τρέχοντος έτους αρκετοί ελεύθεροι επαγγελματίες θα κλείσουν τα μπλοκάκια τους, καθώς οι ασφαλιστικές εισφορές θα φθάσουν στα ύψη. Το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο για τα μπλοκάκια τα οποία υποκρύπτουν επί της ουσίας εξαρτημένη εργασία. Και αυτό καθώς οι εργοδότες τους δεν θα δεχθούν να καταβάλουν τα δικά τους αυξημένα ποσοστά, μεταφέροντας το βάρος στους εργαζόμενους. Δηλαδή θα επωμιστούν ένα βάρος που μαζί με την εφορία θα φθάνει στο 60% του εισοδήματος.
Για άλλους ελεύθερους επαγγελματίες τα πράγματα θα είναι καλύτερα, καθώς θα καταβάλλουν εισφορές ανάλογα με το εισόδημα τους και όχι με βάση την ασφαλιστική τους κλάση. Δηλαδή ένας υδραυλικός θα «κόβει» όσα ακριβώς χρειάζεται, όσα δηλαδή μπορεί να πληρώσει. Και σε αυτούς τους καιρούς όλοι προσέχουν, άρα θα εκδίδουν ακόμα λιγότερες αποδείξεις, διογκώνοντας τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα ταμεία θα χρειαστούν πρόσθετους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό προκειμένου να πληρωθούν οι συνταξιούχοι.
πηγή : liberal.gr
