Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην επιχείρηση ανάπλαση του Πάρκου από τον πρώην και τον νυν δήμαρχο -εκτός φυσικά τα προφανή, ό,τι δηλαδή η μία είναι ιστορία πλέον και παράνομη με τη βούλη του ΣτΕ, ενώ η άλλη βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη- είναι ότι στην πρώτη περίπτωση είχαμε ουσιαστικά μία μελέτη (κατασκευής) ανάπλασης του Πάρκου, ενώ τώρα έχουμε να κάνουμε με μία ειδικού τύπου μελέτη, μία διαχειριστική μελέτη. Για αυτού του τύπου τις μελέτες από το 2015 και μετά υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές που καθορίζονται από υπουργική απόφαση (ακολουθεί στη συνέχεια). Υπάρχει λοιπόν τώρα ένας “μπούσουλας” που μπαίνει από τη νομοθεσία για κάθε μελετητή. Νομοθεσία υπήρχε προφανώς και για τη μελέτη που έγινε από το δήμο Αγρινίου την περίοδο Μοσχολιού, αλλά σε εκείνη την περίπτωση δεν έμπαιναν τόσο συγκεκριμένες προδιαγραφές. Τώρα λοιπόν, ανεξάρτητα από τα εξώδικα μερικών στο Δασαρχείο Αγρινίου και από την ακατανόητη επιμονή κάποιων η μελέτη να γίνει από το προσωπικό του δήμου Αγρινίου (το προσωπικό που παρανόμησε κατά το ΣτΕ την περίοδο Μοσχολιού), είναι προφανές ότι η μελέτη που κατέθεσε ο δήμος Αγρινίου στο Δασαρχείο εδώ και έξι μήνες περίπου έχει πρόβλημα… Κάτι που κάνει την ευθύνη του ιδιώτη μελετητή που έκανε τη μελέτη αλλά και του δήμου Αγρινίου αρκετά μεγάλη, δεδομένου ότι τώρα υπάρχει ο “μπούσουλας” των προδιαγραφών. Αν το πρόβλημα λύνεται ή όχι με κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες τροποποιήσεις θα φανεί στην πορεία…
ΥΓ: Οι νόμοι βέβαια δεν είναι πάντα σωστοί και σοφοί. Γιατί αν αναπλαστεί το Πάρκο του Αγρινίου με τις προδιαγραφές του νόμου, τότε στην κεντρική είσοδο του Πάρκου (απέναντι από το Εργατικό Κέντρο) θα κρυφοκοιτάμε πίσω από το φυλάκιο -που προβλέπει ο νόμος- για να δούμε τις προτομές των δωρητών…
