Χαζοαναλύσεις, σοφιστείες και ξυπνιτζίδικα τσιτάτα για το Φεστιβάλ των Παραδοσιακών Χορών τα αφήνουμε για τα “δημοσιογραφικά” ιδρύματα που “προσφέρουν στην πόλη” (άσχετα αν και την έχουν πάει 100 χρόνια πίσω). Και η φετινή διοργάνωση έδειξε πως υπάρχει μία διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα κόσμου που παρακολουθεί την εκδήλωση, είτε γιατί της αρέσει τόσο πολύ, είτε διότι για διάφορους λόγους δεν έχει άλλες διεξόδους διασκέδασης. Τα υπόλοιπα για τουρισμούς και εξωστρέφειες είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Η συγκεκριμένη εκδήλωση, όταν ξεκίνησε να διοργανώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τότε που υπήρχαν λεφτά, παρέμεινε επί σειρά ετών με μια περιορισμένη εμβέλεια, γιατί φέρναμε πάλι ερασιτεχνικά χορευτικά συγκροτήματα και τα κοιμίζαμε στα σχολεία, αφού τα χοντρά λεφτά πήγαν στα εκτυπωτικά… Τα επαγγελματικά συγκροτήματα που θα έδιναν άλλη αίγλη στη διοργάνωση θέλουν λεφτά και ξενοδοχεία… ο δήμος Αγρινίου όμως έκανε την επιλογή να δώσει αλλού τα λεφτά του, που εκείνη την εποχή ήταν πολλά. Το μόνο αντικειμενικό συμπέρασμα της όλης υπόθεσης είναι ότι τώρα γίνεται η ίδια διοργάνωση με ένα ποσό περί τις 30.000 ευρώ, όταν κάποτε για την ίδια διοργάνωση ο δήμος Αγρινίου ξόδευε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
