Λένε πολλοί πως την ανανέωση στην πολιτική την κάνουν οι πολίτες με αυτούς που ψηφίζουν! Πράγματι έτσι είναι. Αλλά αυτό είναι η μισή αλήθεια… Η άλλη μισή είναι πως πολλές φορές η ανανέωση πρέπει να ξεκινά από τους επικεφαλής που έχουν την ευθύνη για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Ή σπανιότερα η ανανέωση ξεκινά, όταν κάποιοι συνειδητοιποιούν επιτέλους πως μετά από 10, 15 ή και 20 χρόνια πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν να προσφέρουν στα κοινά και αποφασίζουν να αποσυρθούν.
Με αυτή την έννοια οι υποψήφιοι -μιας και έχουμε μπροστά μας τις αυτοδιοικητικές εκλογές- κρίνονται και για αυτούς που διάλεξαν να βάλουν στο ψηφοδέλτιό τους. Στις αρκετές περιπτώσεις ο κόσμος ψηφίζει ό,τι του δώσεις… Και ένας πολιτικός που βλέπει μπροστά, που δεν έχει εξαρτήσεις, που μπορεί να “οδηγήσει” τον κόσμο, δεν θα δώσει στους πολίτες πάλι υλικά κατεδαφίσεως…
Αν δεν έχει γίνει ήδη τείνει όμως να γίνει πλειοψηφική η άποψη πως δύο ή το πολύ τρείς θητείες ως βουλευτής, δήμαρχος, περιφερειάρχης και σύμβουλος στην αυτοδιοίκηση είναι υπεραρκετό διάστημα για να αφήσει κανείς έργο πίσω του. Βέβαια είμαστε μια χώρα με το παράδοξο να υπάρχει κόφτης στις δύο θητείες για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας που δεν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, αλλά μπορεί μπορεί να είναι κανείς να είναι βουλευτής για 20 ή 30 χρόνια, περιφερειάρχης για 12 χρόνια και αντιδήμαρχος για 15 χρόνια.
Για παράδειγμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου κάποιοι είχαν πιάσει στασίδι από την εποχή που πρωτοεκλεχθηκαν δήμαρχοι ο Γ. Βαϊνάς και ο Θ. Σώκος… Κι πρόσφατη ιστορία απέδειξε πως αν κάποια φορά “στραβώσει” η εκλογή είτε του ίδιου του υποψηφίου, είτε του συνδυασμού στον οποίο συμμετέχει, τότε υπάρχει -για να μην χαθεί η επαφή με την εξουσία- η μεταπήδηση από το δήμο στην περιφέρεια, από την περιφέρεια στο δήμο, από το ψηφοδέλτιο του κόμματος στην αυτοδιοίκηση ή από την αυτοδιοίκηση στο ψηφοδέλτιο των εθνικών εκλογών. Και αυτό γιατί για αρκετούς η ενασχόληση με τα κοινά έγινε επάγγελμα. Και στο επάγγελμα σκοπό κανείς έχεις το… προσωπικό κέρδος… Και στα κοινά προσωπικά κέρδη δεν θα έπρεπε να υπάρχουν!
