Και εκεί που η Χριστίνα Σταρακά κατηγορούσε την Περιφερειακή Αρχή για έλλειψη πολιτικού πολιτισμού, όταν ο Περιφερειάρχης Νεκτάριος Φαρμάκης επισκέπτονταν τα έργα στη γέφυρα του Αχελώου, ξαφνικά την είδαμε στο πλευρό του Νεκτάριου Φαρμάκη στο εργοτάξιο του δρόμου Πογωνιά – Πλαγιά…. Τι άλλαξε όμως για να συμβεί αυτή η μεταστροφή; Μήπως πρέπει να δώσουμε περισσότερη σημασία στις πράξεις και στο συμβολισμό τους και λιγότερα στα λεγόμενα και στα ποσταρίσματα στο facebook; Γιατί, στο κάτω- κάτω της γραφής στο facebook ενίοτε λέγεται και μια κουβέντα παραπάνω…
Η απουσία της Χριστίνας Σταρακά από την επίσκεψη του Περιφερειάρχη στη γέφυρα του Αχελώου έδωσε το «χώρο» στο Νεκτάριο Φαρμάκη να καταδείξει όχι μόνο το γεγονός η γέφυρα είχε μείνει για χρόνια ασυντήρητη, αλλά και το γεγονός ότι οι εργασίες που είχαν προγραμματιστεί από την προηγούμενη περιφερειακή αρχή ήταν ελλιπείς και αναπροσαρμόστηκαν από την νέα περιφερειακή αρχή. Αυτό εν τέλει κατέτεινε σε μία έμμεση κριτική προς τον Αντιπεριφερειάρχη Υποδομών της διοίκησης Κατσιφάρα, Γ. Λύτρα. Ίσως έτσι να εξηγούνται οι εκ των υστέρων αιτιάσεις της Χρ. Σταρακά για έλλειψη πολιτικού πολιτισμού. Και αμέσως μετά η απροσδόκητη παρουσία της πρώην Αντιπεριφερειάρχη σε ένα έργο του επαρχιακού και όχι του εθνικού οδικού δικτύου, πως εξηγείται; Όταν μάλιστα στο μεσοδιάστημα ο Νεκτάριος Φαρμάκης δεν χαρίστηκε σε κανένα… απαντώντας στις αιτιάσεις περί πολιτικού πολιτισμού πως «λιβάνισμα θέλουν μόνο οι άγιοι»…;;; Μήπως από τις ξεχωριστές αρμοδιότητες που υπήρχαν στην περίοδο Κατσιφάρα; Αν βέβαια κάποιος δεν είναι καχύποπτος, ίσως όλα αυτά να μπορέσει να τα εξηγήσει από μία επιδημία πολιτικού πολιτισμού…
Μήπως όμως η Χριστίνα Σταρακά θέλησε με την επιλογή της να καταδείξει τις ευθύνες όσων “έριξαν” το Αγρίνιο στα οδικά έργα; Όσων π.χ. ευθύνονταν για την “πληγή” της Κλεισούρας επί ένα χρόνο;
