Σήμερα λοιπόν που συζητάμε τις οικονομικές επιπτώσεις του κορονοϊού καταγράφεται από πολλές πλευρές μια πλειοδοσία στην πραγματική ανάγκη να στηριχθούν οι επιχειρήσεις.
Επειδή όμως αυτή η οικονομική κρίση, που προκύπτει από την πανδημία του κορονοϊού, έρχεται κάπως αναπάντεχα, πριν προλάβει καλά – καλά η οικονομία να σηκώσει κεφάλι από την προηγούμενη κρίση και επειδή ίσως πρέπει να έχουμε πάρει κάποια διδάγματα από τα χρόνια που πέρασαν, καλό θα ήταν αυτή τη φορά να σκεφτούμε και κάπως διαφορετικά. Γιατί όλα τα μέτρα που ακούμε από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και οι προτάσεις που γίνονται από την αντιπολίτευση έχουν οριζόντιο χαρακτήρα. Μήπως αυτή τη φορά να βάζαμε στο… μείγμα και ένα – δύο μέτρα με ποιοτικό χαρακτήρα;
Για παράδειγμα, μήπως θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να επιβραβευτούν οι καλοπληρωτές και οι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους; Πάρτε παράδειγμα τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης και των δήμων στο ζήτημα των τραπεζοκαθισμάτων του κλάδου της εστίασης. Προς θεού κανείς δεν λέει τις επιχειρήσεις που ήταν από την προ κορονοϊού εποχή σε δύσκολη θέση να του δώσουμε μια κλωτσιά να πάνε παρακάτω. Να βοηθηθούν για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Γιατί, τα λουκέτα είναι πολύ χειρότερα για το σύνολο της οικονομίας. Μήπως όμως να επιβραβευτούν με κάποιο τρόπο και αυτοί που παρά τις δυσκολίες ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους;
Το ζήτημα απασχόλησε ακροιθιγώς και την πρόσφατη τηλεδιάσκεψη του δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου, καθώς δικαιολογημένα τέθηκε το ζήτημα του αθέμιτου ανταγωνισμού… Αλλά είτε δεν βρίσκεται τρόπος επιβράβευσης, είτε δεν υπάρχει θέληση για κάτι τέτοιο σημασία έχει πως οι συνεπείς θα συνεχίσουν να θεωρούνται από ορισμένους “κορόϊδα”…
