Δεν χρειάζεται πανικός, αλλά στόχευση

Πράγματι ο αριθμός των κρουσμάτων είναι μεγάλος. Πράγματι η αύξηση είναι ραγδαία. Όμως εδώ και εβδομάδες, ο αριθμός των διασωληνωμένων παραμένει σταθερός, ενώ σχετικά σταθερός παραμένει και ο αριθμός των απωλειών σε ζωές σε καθημερινή βάση.

Γιατί όμως αυξάνονται ραγδαία τα κρούσματα και όχι αντίστοιχα οι διασωληνωμένοι; Οι πιθανές εξηγήσεις μπορεί να είναι :
1. Πραγματοποιούνται περισσότερα δείγματα, όποτε με την ίδια διασπορά της νόσου, καταγράφονται ως απόλυτο νούμερο περισσότερα κρούσματα
2. Γίνεται πιο στοχευμένη ιχνηλάτηση γύρω από επιβεβαιωμένο κρούσμα και όχι τυχαίες δειγματοληψίες, όποτε εμφανίζεται ψευδώς αυξημένη επίπτωση της νόσου και φυσικά αυξημένος απόλυτος αριθμός των κρουσμάτων.
3. Αυξάνεται η διασπορά σε ηλικίες και ομάδες πληθυσμού που νοσούν ασυμπτωματικώς ή με πολύ ελαφρά συμπτώματα.
Επίσης είναι πιθανός και ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω.

Υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα πρέπει να δημιουργείται πανικός γύρω από τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, αλλά να υπάρχει στόχευση στη διατήρηση της δυνατότητας των υπηρεσιών υγείας να ανταπεξέλθουν. Ο σταθερός αριθμός των διασωληνωμένων δείχνει πως αυτή η δυνατότητα υπάρχει.

Αν η νόσος όντως διασπείρεται σε πληθυσμό που δεν εκδηλώνει συμπτώματα ή τα συμπτώματα είναι ελαφρά, αυτό είναι θετικό γιατί έτσι θα επιτευχθεί μια συνολική ανοσία που θα ανασχέσει και τελικά θα εξαφανίσει τον ιό. Αυτό που πρέπει να προσέχουμε όμως ιδιαίτερα είναι οι ευπαθείς ομάδες. Εκεί θα έπρεπε η κυβέρνηση, η κοινωνία και το σύνολο των φορέων που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της νόσου να εστιάσουν.