Στη θεωρία εγκρίνονται όλα τα αιτήματα παράλληλης στήριξης, στην πράξη οι πιστώσεις δεν επαρκούν
Το πρώτο κουδούνι έφερε ξανά αγωνία στους γονείς μαθητών που χρήζουν παράλληλης στήριξης
Σε πολλές χιλιάδες ανάγονταιτα κενά που υπάρχουν στην Παράλληλη Στήριξη σε όλη τη χώρα με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Το πρώτο κουδούνι μετά και από την α’ φάση προσλήψεων αναπληρωτών βρίσκει παρά πολλά παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες στον… αέρα και χωρίς την απαιτούμενη στήριξη. Μάλιστα όπως καταγγέλλεται από ορισμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις των εκπαιδευτικών μέχρι να καλυφθούν τα συγκεκριμένα κενά η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τη πίεση των διευθυντών να μοιραστούν οι εκπαιδευτικοί σε δύο, τρία και παραπάνω παιδιά.
Στην Αιτωλοακαρνανία η εικόνα δεν απέχει και πολύ από την γενικότερη εικόνα της χώρας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ» τα κενά στην παράλληλη στήριξη ξεπερνούν είναι πολλές δεκάδες, όταν τα αιτήματα που έλαβε το ΚΕΣΥ Αιτωλοακαρνανίας και προώθησε προς το Υπουργείο Παιδείας είναι περίπου 150 τόσο για την πρωτοβάθμια όσο και για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μόνο στην περιοχή του Αγρινίου σύμφωνα με την αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αγγ. Συργιάννη υπάρχουν περίπου 30 κενά. Υπενθυμίζεται ότι για την παράλληλη στήριξη απαιτούνται κάθε χρόνο είτε επιπλέον εκπαιδευτικοί, είτε νοσηλευτές και ειδικό βοηθητικό προσωπικό, ανάλογα με τη φύση των αιτημάτων που υπάρχουν. Δηλαδή αναλόγως με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα αιτήματα, όπως κάθε χρόνο, έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας, ωστόσο και φέτος οι πιστώσεις που ήρθαν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι πολύ λίγες για να καλύψουν τις ανάγκες. Τούτου δοθέντος το Κέντρο Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (ΚΕΣΥ Αιτωλοακαρνανίας), να αναγκάζεται να κάνει μια ιεράρχηση των κενών που υπάρχουν (αξιολογώντας μεταξύ άλλων ανάγκες σε σχολεία μειονεκτικών περιοχών και το πλήθος των αναγκών του κάθε σχολείου), προκειμένου να καλυφθούν σταδιακά οι ανάγκες ανάλογα με τη ροή των πιστώσεων.
Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι όσα αιτήματα δεν καλύφθηκαν πλήρως, θα καλυφθούν σε μεγάλο βαθμό από τη δεύτερη φάση προσλήψεων για την παράλληλη στήριξη, που θα ακολουθήσει.
Η ουσία πάντως είναι ότι στο ίδιο (ή έστω παρόμοιο) έργο θεατές είναι κάθε χρόνο οι γονείς μαθητών που χρειάζονται παράλληλη στήριξη στα σχολεία. Μάλιστα φέτος το φαινόμενο των κενών της παράλληλης στήριξης παίρνει άλλες διαστάσεις και αποκτά ακόμη σοβαρότερες επιπτώσεις. Και αυτό γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε μετά από σχεδόν δύο χρόνια, όπου λόγω της πανδημίας και της τηλεκπαίδευσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι μαθητές αυτοί περισσότερο από τους υπόλοιπους στερήθηκαν τη βιωματική σχέση με τους εκπαιδευτικούς τους, αλλά και την αναντικατάστατη εμπειρία των δια ζώσης μαθητών.
«Άμεση κάλυψη όλων των κενών στην παράλληλη στήριξη με έναν εκπαιδευτικό για κάθε μαθητή με διάγνωση», ζητά η «πρωτοβουλία αναπληρωτών – ωρομισθίων και ελαστικά εργαζομένων στην εκπαίδευση».
Όπως τονίζουν πως η πολιτική της κυβέρνησης «να μην προσλάβει τους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται και δικαιούνται οι μαθητές που έχουν διάγνωση για παράλληλη στήριξη με εξατομικευμένη διδασκαλία, δηλαδή ο κάθε μαθητής να έχει τον εκπαιδευτικό του, είναι αντιπαιδαγωγική».
Το Υπουργείο, σύμφωνα με την ίδια καταγγελία, διαρρέει με προφορική οδηγία ότι δεν χρειάζεται κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες να έχει έναν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης και επέβαλε πλαφόν δύο εκπαιδευτικών σε κάθε σχολείο για να σηκώσουν όλο το ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα και να τρέχουν από τάξη σε τάξη, καλύπτοντας όπως-όπως τις ειδικές ανάγκες των μαθητών όσοι κι αν είναι αυτοί, παραβιάζοντας ολόκληρη τη νομοθεσία και κυρίως την παιδαγωγική επιστήμη και τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα! Με την εφαρμογή της οδηγίας, εκτιμάται ότι οι προσλήψεις των εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης θα μειωθούν σχεδόν στο μισό, ενώ πολλά παιδιά θα μείνουν είτε χωρίς, είτε με ελλιπή υποστήριξη!
