Παρά την ευνοϊκή συγκυρία, η εκλογή προέδρου ισοφάρισε το αρνητικό ρεκόρ

Πολλά περιθώρια για ποικίλες ερμηνείες αφήνει η κάλπη που ανέδειξε το νέο προεδρείο στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου. Και αυτό γιατί οι 28 ψήφοι, με τις οποίες ο Νίκος Καζαντζής εκλέχθηκε νέος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για το θεσμό.

Στις διαδικασίες εκλογής προέδρου στο δημοτικό συμβούλιο είθισται να καταγράφεται μία μεγαλύτερη αποδοχή στην πρόταση που κάνει η δημοτική αρχή για τον πρόεδρο του συμβουλίου με κάποια ή κάποιες από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης να ψηφίζουν τον πρόεδρο που προτείνει ο δήμαρχος και η παράταξή του. Για παράδειγμα, ο Γιάννης Φαρμάκης είχε εκλεγεί πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου συγκεντρώνοντας 36 ψήφους, ενώ ο Κώστας Ρόκος το 2014 είχε λάβει 33 ψήφους.

Εν προκειμένω, διάχυτη είναι εκτίμηση όσων ασχολούνται με τα δημοτικά δρώμενα στο Αγρίνιο ότι αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι, από όλες τις παρατάξεις κατά πάσα πιθανότητα, παρέκλιναν από την παραταξιακή γραμμή του υπέρ ή του κατά, εκμεταλλευόμενοι τη μυστικότητα της κάλπης. Οι 28 ψήφοι στους 38 συμμετέχοντες στη διαδικασία, δεν βγαίνουν αν θεωρητικά προσθέσει κανείς τους 20 παρόντες της παράταξης Παπαναστασίου με τους συμβούλους της παράταξης Σταρακά ή της παράταξης Καμμένου. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ότι «απώλειες» δεν είχε και η παράταξη Παπαναστασίου.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η εκλογή προέδρου στο δημοτικό συμβούλιο, που ισοφάρισε το αρνητικό ρεκόρ της εκλογής του Β. Φωτάκη το 2016, έτσι όπως προέκυψε ήταν κάτι μη αναμενόμενο για τη δημοτική αρχή. Γιατί, το 2016, η συγκυρία ήταν πολύ χειρότερη για τη δημοτική αρχή από ό,τι σήμερα. Τότε η δημοτική αρχή μετρούσε ανεξαρτητοποιήσεις και η συνοχή της παράταξης τίθονταν εν αμφιβόλω, ενώ το έργο της δημοτικής αρχής δεν είχε αποτυπωθεί με χειροπιαστό τρόπο, μόλις δύο χρόνια μετά την εκλογή της. Σήμερα όμως η δημοτική αρχή μοιάζει να είναι πιο ενδυναμωμένη από ποτέ, καθώς κατάφερε να κάνει μετεκλογικές συνεργασίες, που αύξησαν τη δύναμή της στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ το έργο της αποτυπώνεται σε ένα τεχνικό πρόγραμμα, που όσες επιμέρους ενστάσεις κι αν έχει κανείς, έχει ένα τόσο μεγάλο όγκο, που δεν μπορεί να τον προσπεράσει ούτε ο πιο σκληρός επικριτής της.

Αυτή λοιπόν η αναντιστοιχία αποτυπώθηκε στη διαδικασία εκλογής προέδρου του δημοτικού συμβουλίου.