Μπορεί το έργο του αγωγού της υδροδότησης από το Καστράκι να είναι ζωτικής σημασίας για την ύδρευση του δήμου Αγρινίου, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί στο γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσουν τρία ολόκληρα χρόνια από την ένταξη του μέχρι την υπογραφή της σχετικής σύμβασης. Αυτή η παθογένεια είναι πραγματικά γάγγραινα για όλα τα δημόσια έργα, είτε μιλάμε για έργα των δήμων, είτε των περιφερειών, είτε μεγάλα έργα που γίνονται με κρατική ευθύνη.
Εντάχθηκε το συγκεκριμένο έργο στο πρόγραμμα «Φιλόδημος» του Υπουργείου Εσωτερικών την άνοιξη του 2019 μεσολάβησαν οι εθνικές εκλογές και ήρθε μία άλλη κυβέρνηση που έκρινε πως το πρόγραμμα «Φιλόδημος» είχε διάφορα προβλήματα -υπήρχε βεβαίως και η ανάγκη να «βαφτιστεί» το πρόγραμμα με ένα άλλο όνομα, που να σηματοδοτεί και την κυβερνητική αλλαγή- και κάπως έτσι έγινε το πρόγραμμα – «γέφυρα» για το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης». Όλα αυτά βέβαια χρειάστηκαν χρόνο, όπως φυσικά και η διαδικασία της δημοπράτησης, ενστάσεων, προσυμβατικού ελέγχου κτλ. Και φυσικά δεν κάνουμε καθόλου λόγο για τις διαδικασίες ωρίμανσης ενός έργου, που και αυτές δεν είναι αμελητέες.
Στην Ελλάδα δύσκολα μπορείς να περιμένεις να γίνουν θαύματα. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν πρόκειται να δούμε ποτέ τέτοιου μεγέθους έργα να εντάσσονται σήμερα και να ξεκινάει η κατασκευή τους μέσα σε λίγους μήνες. Όμως πραγματικά δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα για να μειωθούν έστω στο μισό αυτοί οι χρόνοι; Είναι δυνατόν να περιμένουμε τρία χρόνια;
