Το ρουσφέτι (που έγινε) και το αυτονόητο (που δεν γίνεται)

Το να χτίσεις μία γέφυρα με άνοιγμα 250μέτρα -κακά τα ψέματα- δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα, μέσα σε ελάχιστους μήνες δηλαδή. Το να πάρεις όμως μία αυτονόητη απόφαση, χωρίς κανένα δημοσιονομικό κόστος, για κάτι που προβλέπεται ρητά στο νόμο είναι κάτι που μπορείς να κάνεις άμεσα.

Παρόλα αυτά πέντε μήνες μετά την καθίζηση της γέφυρας στον Εύηνο έξι μαθητές από το Γαλατά και του Περιθώρι της τρίτης Λυκείου, που φοιτούν στο λύκειο του Ευηνοχωρίου και πλέον αναγκάζονται καθημερινά να κάνουν σχεδόν μιας ώρας διαδρομή, για να πάνε και να γυρίσουν από το σχολείο τους, το υπουργείο Παιδείας δεν έχει ακόμη πάρει την απόφαση που προβλέπεται στο νομό για τέτοιες περιπτώσεις φυσικών καταστροφών.Αποτέλεσμα αυτής της παράλογης καθυστερήσης είναι για ένα θέμα τόσο απλό και αυτονόητο να έχουν κατατεθεί ακόμα και ερωτήσεις και αναφορές στη Βουλή.

Και το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η κυβέρνηση συνολικότερα και βεβαίως εν προκειμένω το Υπουργείο Παιδείας αδυνατούν να καταλάβουν ποιο είναι και το δικό τους πολιτικό συμφέρον από τέτοιες περιπτώσεις. Και αυτό γιατί είναι προτιμότερο πολλές φορές μία κυβέρνηση να λειτουργεί ρουσφετολογικά, παρά να δείχνει ανάλγητη ακόμη και σε αυτονόητα θέματα.

Ο λόγος για το γεγονός ότι το 2016 οι μαθητές της Βόνιτσας και του Ξηρομέρου εντάχθηκαν σε αυτό το ειδικό καθεστώς από την τότε κυβέρνηση εξαιτίας του σεισμού στη Λευκάδα που είχε σημειωθεί το Νοέμβριο του 2015. Από εκείνο το σεισμό δεν είχε σημειωθεί καμία καταστροφή στην Αιτωλοακαρνανία, εν αντιθέσει με τη Λευκάδα όπου υπήρξαν ακόμη και θύματα από το σεισμό, ενώ τα σχολεία της περιοχής είχαν κλείσει προληπτικά μονάχα για δύο ημέρες, προκειμένου να ελεγχθούν από μηχανικούς. Το τότε ρουσφέτι του Υπουργείου Παιδείας σε πολιτικούς παράγοντες της περιοχής του Ξηρομέρου και της Βόνιτσας το είχε θίξει ακόμα και η Β ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας ζητώντας την απόσυρση της σκανδαλώδους ρύθμισης.

Και από εκείνο το εξόφθαλμο ρουσφέτι σήμερα δυστυχώς περάσαμε στο εντελώς άλλο άκρο, να έχουμε δηλαδή μαθητές, οι οποίοι ξεκίνησαν τη χρονιά γνωρίζοντας ότι σε 10 λεπτά θα βρίσκονται στο σχολείο τους και τελειώνουν τη χρονιά, κάνοντας όλο αυτό το χρονικό διάστημα από τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν μία ώρα διαδρομή για να πάνε στο σχολείο τους και άλλο τόσο για να έρθουν και αυτό χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τις τυχόν εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Αυτή είναι η Ελλάδα. Από το ένα άκρο στο άλλο. Ή θα γίνονται τα… αυτονόητα ρουσφέτια της ελληνικής πραγματικότητας ή δεν θα γίνονται ούτε τα αυτονόητα της κοινής λογικής.

Μόνο ντροπή λοιπόν στο Υπουργείο Παιδείας.