Ο σεισμός στην Τουρκία “κατάπιε” το Διεθνές Δίκαιο στην Ελλάδα;
Του Δημήτρη Παπαδάκη
Με αφορμή το σεισμό στην Τουρκία, την επίσκεψη Δένδια εκεί και τις επισκέψεις του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Αντ. Μπλίνκεν σε Ελλάδα και Τουρκία, επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα κλίμα διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες.
Ο σεισμός μπορεί να μετατόπισε τα εδάφη της Τουρκίας, όμως οι διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας δεν μετατοπίστηκαν. Απλώς σταμάτησαν οι Τούρκοι αξιωματούχοι να μιλούν καθημερινά επιθετικά για την Ελλάδα. Θα ήταν εξάλλου μεγάλα γαϊδούρια αν δεν το έκαναν, έχοντας πια να διαχειριστούν εκατομμύρια αστέγους.
Και εσχάτως ακούμε εδώ στη Ελλάδα φωνές της σχολής του κατευνασμού (που επί δεκαετίες δεν έχει αποδώσει) για διάλογο. Φωνές μάλιστα διακομματικές. Π.χ. η Ντόρα Μπακογιάννη είπε ότι δεν είναι ταμπού για την ίδια η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ενώ ο Γ. Κατρούγκαλος, ωσάν η χώρας μας να είναι η αδιάλλακτη και ο παραβάτης του Διεθνούς Δικαίου, είπε ότι «οι σεισμοί δημιούργησαν προϋποθέσεις αλλαγής του κλίματος και προώθησης του διαλόγου με την Τουρκία».
Τι διάλογο να κάνουμε με την Τουρκία; Η εθνική γραμμή υποτίθεται πως είναι ότι συζητάμε ένα μόνο θέμα, δηλαδή για την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Η Τουρκία όμως δεν ήρθε πότε στο τραπέζι του διαλόγου επί αυτής της βάσεως. Εφαρμόζει το Δίκαιο της Θάλασσας στη Μαύρη Θάλασσα και όχι στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Τι να συζητήσουμε με την Τουρκία, όταν αυτή δεν κάνει βήμα πίσω από τις παράλογες και παράνομες απαιτήσεις της; Να συζητήσουμε μήπως εμείς να σταματήσουμε της νόμιμες πτήσεις – ασκήσεις της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο για να σταματήσουν αυτοί τις παράνομες υπερπτήσεις; Γιατί, για εκεί μας πάνε με το διάλογο… Ή μήπως να μειώσουμε το στρατιωτικό «αποτύπωμα» στα νησιά και να απεμπολήσουμε το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας;
Δυστυχώς επί δεκαετίες η Ελλάδα έχει “νομιμοποιήσει” τις παράνομες συμπεριφορές της Τουρκίας (υπερπτήσεις, παραβιάσεις χωρικών υδάτων κτλ) με το να μην ασκεί τα δικαιώματά της που απορρέουν από το Διεθνές Δικαίο. Το μονάδικο ερώτημα που υπάρχει για την Ελληνική εξωτερική πολιτική είναι εάν είμαστε διατεθειμένοι να σταματήσουμε ή όχι αυτή την ανεκτικότητα απέναντι στο μόνιμο παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Και επειδή μάλλον δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, μοιραία τίθεται κάποια στιγμή το ερώτημα, αν θα καθίσουμε στο τραπέζι ενό διαλόγου που θα νομιμοποιήσει τη δορυφοροποίηση της χώρας από την Τουρκία.
Δυστυχώς δεν είναι τυχαίο, που την πιο σκληρή απάντηση στις κινήσεις της Τουρκίας και την ακραία επιθετική ρητορική της, όλο το προηγούμενο διάστημα πριν τους σεισμούς, την έδωσε όχι κάποιος Έλληνας πολιτικός, αλλά ο γερουσιαστής Μενέντεζ καταγγέλλοντας ότι ο Ερντογάν είναι έτοιμος να διαπράξει εγκλήματα πολέμου σε βάρος της Ελλάδας.
Ο Ερντογάν μας δείχνει τους χάρτες της γαλάζιας πατρίδας, αλλά εμείς ντρεπόμαστε να δείξουμε το «Χάρτη της Σεβίλλης», που ναι μεν είναι ανεπίσημος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά είναι φτιαγμένος με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Και το σπουδαιότερο ίσως από όλα : Αν ξεκινήσουμε ένα διάλογο με την Τουρκία, τι μήνυμα στέλνουμε σε συμμάχους και φίλους, όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, με τους οποίους ήρθαμε πιο κοντά κυρίως λόγω της στάσης της Τουρκίας στην ευρύτερη γειτονιά μας;
