Κι όμως είναι ακόμα εδώ! Το προφίλ του αερητζή, που κυριάρχησε στην Ελλάδα του χρηματιστηρίου, με διαφόρους τρόπους και εκδοχές επιβιώνει ακόμη και στη χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2015.
Στην εποχή των “παχιών αγελάδων” που θεωρούνταν απαράδεκτο να μην πάει ο δήμος ή η νομαρχία σε μια έκθεση προϊόντων ή μια τουριστική έκθεση. Να “σκάσει” δηλαδή 10 χιλιάρικα για το περίπτερο και τα συναφή, κι ας μην είχε τουριστικές υποδομές να διαφημίσει ή ας διαφήμιζε τα προϊόντα μέσα από… φυλλάδια… Και αφού ήταν έτσι τα πράγματα και τα λεφτά περίσσευαν, γεννήθηκε η ιδέα των καινοτόμων workshops, των επιχειρηματικών shows με τις συνεδρίες για την τοπική ανάπτυξη κτλ. Μούφες όλα! Το “έθιμο” επιβιώνει και σήμερα “πατώντας” πάνω στην ανάγκη των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων να προβληθούν και γενικότερα να “ψαχτούν” προσπαθώντας να επιβιώσουν στο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον. Και ξαφνικά αρωγοί των αερητζήδων γίνονται πάλι δήμοι και περιφέρειες ως συνδιοργανωτές ή εκθέτες… “Τσιμπά” ο αερητζής κανά χιλιαρικάκι από το δήμο, την περιφέρεια ή καμιά αναπτυξιακή εταιρεία, έτσι για να βγούν τα έξοδα και να μην “μπούμε μέσα” και από εκεί πέρα όσα περισσότερα κορόϊδα βρεις στην αγορά τόσα θα παντελονιάσεις…
Και εντάξει, για το αερητζή ισχύει το “πενία τέχνας κατεργάζεται”, ο επαγγελματίας αν είναι κορόϊδο είναι κορόϊδο, ο δημόσιος φορέας όμως δεν πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσει…
