Του Δημήτρη Παπαδάκη
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων στα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής για να βγάλει συμπεράσματα σχετικά με τα όσα εκτυλίσσονται εκεί το τελευταίο διάστημα κυρίως γύρω από την υποψηφιότητα του Φρανσουά Φιγιόν. Φτάνει που ξέρουμε πως λειτουργεί το Ελληνικό πολιτικό σύστημα για να κάνουμε τη σύγκριση…
Παρόλο που φαίνεται πως δεν θα παραιτηθεί από την υποψηφιότητα, ο Φρανσουά Φιγιόν αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από τους Γάλλους για τις αργομισθίες που έλαβαν η σύζυγός του και οι γιοί του και οι οποίες σε βάθος χρόνου ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Η σύζυγος του υποψηφίου της Δεξιάς στις προεδρικές εκλογές εισέπραξε συνολικά περισσότερα από 900.000 ευρώ ως κοινοβουλευτική βοηθός του συζύγου της, ενώ μικρότερες αμοιβές έλαβαν και τα παιδιά του Φιγιόν ως κοινοβουλευτικοί βοηθοί του πατέρα τους. Αν και ο Φιγιόν αμφισβητεί το ύψος των αμοιβών που καταγγέλλεται πως έλαβε η σύζυγός του, ζήτησε συγγνώμη για το γεγονός της πρόσληψης μελών της οικογένειάς του. Από τη στιγμή που ξέσπασε το σκάνδαλο του Φιγιόν, οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να δείχνουν πως ένας άλλος δεξιός, ο ανεξάρτητος Εμανουέλ Μακρόν μπορεί στον β’ γύρο των εκλογών να κερδίσει τη Μαρίν Λεπέν…
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα υπό το πρόσχημα της εμπιστευτικότητας, λες και έχουν να κάνουν με τα top secret θέματα των αμυντικών σχεδίων της χώρας και της διπλωματίας, όλοι όσοι δικαιούνται θέσεις μετακλητών δίπλα τους (βουλευτές, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, πρόεδροι οργανισμών κτλ) προσλαβάνουν μέλη της οικογένειάς τους, γκόμενες ή γκόμενους, ανηψούλες που ακόμη δεν έχουν πάρει πτυχίο και γενικότερα τα σόγια τους. Σε μια χώρα με την υψηλότερη ανεργία στην Ε.Ε., με τους νέους πτυχιούχους να μεταναστεύουν στο εξωτερικό, δεν βρέθηκε ένας που για μία έστω θέση από τις θέσεις των μετακλητών που δικαιούται να μην προσλάβει κάποιον από το σόι του ή κάποιον ψηφοφόρο και να βάλει μια αγγελία στις εφημερίδες για να πάρει ένα νέο άνθρωπο με προσόντα. Δυστυχώς.
Ελλάδα, η χώρα που οι αργόμισθοι είναι θεσμός, που οι κομματικοί στρατοί καθεστώς, που το χρεοκοπημένο κράτος πληρώνει αργά τους κηφήνες που διορίζει ο κάθε τραχανοπλαγιάς βουλευτής.
