Από την πρώτη στιγμή είχα αντιληφθεί τι ακριβώς θα ήταν το βιβλίο «παραμύθι με… όνομα» του εξ εφέδρων προέδρου Αλέξη. Το είχα καταλάβει από τις προδημοσιεύσεις. Οι άλλοι που αισθάνθηκαν έκπληξη, ότι τάχα μου και καλά, περίμεναν κάτι διαφορετικό, δεν καταλαβαίνω γιατί παριστάνουν τώρα τους έκπληκτους.
Ο άνθρωπος παραμύθια έγραψε. «ΠαραμΙΘΑΚΗ», κατά την επιτυχή έκφραση του Βαξεβάνη, τον οποίο έσυρε στα δικαστήρια, και καταδίκασε. Προσωπικά, η μόνη έκπληξη που αισθάνθηκα είναι ότι δεν περίμενα ποτέ, τόσα, και τέτοια, ξεδιάντροπα ψέματα, συγκεντρωμένα σε έναν τόμο, ο οποίος γράφτηκε, υποτίθεται, για να βελτιώσει την εικόνα του. Να τον βοηθήσει να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορέσει να παίξει μελλοντικά έναν ρόλο.
Εδώ, από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, και θα συνεχίσουν για το επόμενο διάστημα, είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν έκανε μια απλή αγιογραφία του εαυτού του, στην πραγματικότητα έριξε στα σκυλιά όσους ο ίδιος είχε επιλέξει για να στελεχώσουν την κυβέρνησή του, και να λύσουν τα προβλήματα της χώρας, και τα δικά μας.
Όλους αυτούς λοιπόν, τους οποίους επαναλαμβάνω ο ίδιος επέλεξε, τους θάβει ανελέητα, για να εμφανιστεί αυτός, ως ο μόνος που έπραξε το σωστό. Ο μόνος που είχε σχέση με την πραγματικότητα. Ο μόνος που αγωνίστηκε να διασώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία. Ο μόνος που κατείχε την πολιτική. Ο μόνος που μπορούσε να χαράξει μια στρατηγική. Ο μόνος… ο μόνος…
«Ο μόνος και οι άχρηστοι», έπρεπε να ονομάζεται το βιβλίο!..
πηγή : tanea.gr






