Πώς κρίνεται μια κυβέρνηση, που αν και αποδεδειγμένα δεν αιφνιδιάστηκε, αδρανεί να λάβει «τακτικά» μέτρα, μέχρι να «αναγκαστεί» να λάβει έκτακτα;
Περισσότερα από 30 χρόνια πριν, ανακοινώθηκαν από τον Κ. Μητσοτάκη μέτρα για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Φυσικά, από τον Κωνσταντίνο, τον πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού, αλλά το θυμίζω σήμερα, για να δείξω από πότε μας απασχολεί το ζήτημα. Όμως, ας έρθουμε στον υιό και την κυβέρνησή του, κι ας μην πάμε τόσο πίσω.
Στη συνέντευξη της περυσινής ΔΕΘ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφιέρωσε πολύ χρόνο στο ζήτημα. Δήλωσε ότι η κυβέρνηση γνωρίζει άριστα το πρόβλημα και υπογράμμισε ότι «πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά». Αν και δε δίστασε να εκφράσει την «πεποίθησή» του – ως τι, άραγε; – ότι «η πιθανότητα να έχουμε άλλα τέσσερα χρόνια με προβλήματα αντίστοιχα της τελευταίας διετίας, είναι μικρή», είπε, με το γνωστό ύφος του σοβαρού, ρεαλιστή και προνοούντος ηγέτη, ότι «η ελπίδα δε συνιστά στρατηγική». Και εξήγγειλε έργα, τα οποία, όπως συνηθίζουν πάντοτε να χαρακτηρίζουν τα έργα οι ελληνικές κυβερνήσεις, όταν τα εξαγγέλλουν, χαρακτήρισε «εμβληματικά»: Την ένωση του ταμιευτήρα του Ευήνου και του Μόρνου με την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, που έχει από μόνη της τετραπλάσιο δυναμικό από όλους τους ταμιευτήρες, που καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής μαζί.
Ο χρόνος παρήλθε, αφού η βασική δουλειά του χρόνου είναι να παρέρχεται και των ανθρώπων να τρέχουν να τον προλάβουν και πριν έξι μήνες ανακοινώθηκε ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και η ΕΥΔΑΠ εκπονούν «μακρόπνοο σχέδιο για την υδροδότηση της Αττικής». Σε αντίθεση με την έλλειψη νερού, στην πολιτική δεν παρατηρείται ποτέ έλλειψη πομπωδών εκφράσεων. Τον Ιούλιο έγινε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου για το ζήτημα. Είναι επίσης πασίγνωστο ότι κανένα πρόβλημα δε λύνεται, αν δεν γίνει σύσκεψη, ειδικά στο Μαξίμου. Εκείνο που κατά κανόνα δεν μαθαίνουμε έγκαιρα, είναι τι γίνεται μετά την σύσκεψη.
Έτσι και σε εκείνη, βομβαρδιστήκαμε με ενημέρωση ότι χαράχτηκαν 5 βασικοί άξονες, που αναμενόταν «να εξειδικευτούν στο αμέσως επόμενο διάστημα», ότι θα ληφθούν «κατεπείγουσες πρωτοβουλίες τους επόμενους έξι μήνες» και ότι «ο σχεδιασμός θα θέσει τις βάσεις για την υλοποίηση έργων, που έχουν ήδη δρομολογηθεί ή μελετώνται». Αρχές Νοεμβρίου, διαβάζουμε ότι η ΕΥΔΑΠ ετοιμάζει έργο, ύψους 535 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα δημοπρατηθεί με διαδικασίες fast track και θα προσφέρει μόνιμη λύση για τα επόμενα 30 χρόνια στο πρόβλημα της λειψυδρίας, που απειλεί την Αττική.
Τα μαθαίνουμε όλα αυτά και φαίνονται υπέροχα. Λέμε «ζω σε μια χώρα που η κυβέρνησή της γνωρίζει έγκαιρα τα προβλήματα, προνοεί, κινείται αστραπιαία. Δε θα πούμε το νερό νεράκι».
Και ξαφνικά, ενώ Νοέμβριο μήνα γέμισε ο τόπος «χειμερινούς κολυμβητές» μέσα στην Αθήνα, από το νεράκι που έριξε η Adel από τους ουρανούς και ενώ οι προνοητικοί μας πολιτικοί προνόησαν να υπάρχουν εύκαιρα κλαρκ και ντάτσουν για να μεταφέρουν τους πολίτες με απόλυτη άνεση και ασφάλεια, από τη μια πλευρά του δρόμου στην άλλη, ακούμε για «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην Αττική, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λειψυδρίας»! Και τι σημαίνει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην πράξη;
Τα τεράστιου κόστους έργα που απαιτούνται να γίνουν σε Εύηνο και Μόρνο και που τα ξέραμε χρόνια, αυτά που θα δημοπρατούνταν έγκαιρα, αυτά που απαιτούν σοβαρές μελέτες, τελικά θα γίνουν χωρίς καν να παραδοθεί από το Πολυτεχνείο η σχετική μελέτη που παραγγέλθηκε στο παρά πέντε, με απευθείας αναθέσεις, θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν με δημόσιο χρήμα, ακόμα κι αν δεν υπάρχει διαχειριστική επάρκεια και γενικά θα υπάρξουν «ευέλικτες» διαδικασίες.
Αν μια κυβέρνηση αιφνιδιαστεί από ένα πρόβλημα, είναι λογικό να λάβει έκτακτα μέτρα, αλλά βέβαια, κρίνεται πολιτικά, επειδή αιφνιδιάστηκε. Αλλά πώς κρίνεται μια κυβέρνηση, που αν και αποδεδειγμένα δεν αιφνιδιάστηκε, αδρανεί να λάβει «τακτικά» μέτρα, μέχρι να «αναγκαστεί» να λάβει έκτακτα; Και τι να σκεφτούμε, όταν τα «έκτακτα» μέτρα πάντοτε σημαίνουν μοίρασμα χρημάτων με λιγότερη ή και καθόλου διαφάνεια και χειρότερο σχεδιασμό, που μετά οδηγεί σε μοίρασμα κι άλλων χρημάτων με ακόμη λιγότερη διαφάνεια; Ο φίλος μου πάντως σκέφτηκε ότι την κυβέρνηση περισσότερο από το να γεμίσουν με νερό οι ταμιευτήρες, την ενδιαφέρει να πλημμυρίσουν με λεφτά κάποια ταμεία.
πηγή: tovima.gr
Διαβάστε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία, ακολουθώντας το agrinioculture.gr στο GoogleNews
