Δημοσιεύουμε αυτούσια την επώνυμη επιστολή αναγνώστη μας που μας περιγράφει το ταξίδι του από το Αγρίνιο για την Αθήνα με το ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας και τις πάρα πολλές “ανεπισήμες” στάσεις του λεωφορείου μέχρι να φτάσεις στον τελικό του προορισμό. Ας ελπίσουμε ότι οι υπεύθυνοι της “ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας Α.Ε.” θα δείξουν από δω και πέρα μεγαλύτερη φερεγγυότητα όσο αφορά τη συνέπεια των δρομολογίων…
Αγαπητό Αγρίνιο Culture,
Εύλογα τα αστραπιαία σου ερωτήματα: “γιατί δέχομαι ένα email Κυριακή Βράδυ παραμονή αργίας;” και “τόση ανιαρή ζωή έχει ο αποστολέας, που δεν βρήκε να κάνει κάτι καλύτερο τέτοια ώρα;”. Σαφέστατα και έχει ο αποστολέας καλύτερα πράγματα να κάνει και μάλιστα σε περιορισμένο χρόνο καθώς εργάζεται στην Αθήνα, με τους γνωστούς ρυθμούς της και επιπλέον εργάζεται και αύριο Δευτέρα 25 Μαρτίου. Η αγάπη του για τον τόπο του, την οικογένεια και τους φίλους του, τον ώθησαν να κάνει ένα ταξίδι-αστραπή από Σάββατο απόγευμα μέχρι Κυριακή απόγευμα. Πήγε στο Αγρίνιο, βγήκε βόλτα στα γνώριμα στέκια, χάρηκε που είδε τους φίλους του και ήρθε η ώρα να γυρίσει Αθήνα. Αλλά, διάλεξε λάθος μεταφορικό μέσο.
Αναφέρομαι, και γυρίζω σε πρώτο ενικό, στο ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας. Έφυγα για Αθήνα με το δρομολόγιο των 18.00 που αναφέρεται ως ΑΓΡΙΝΙΟ-ΑΙΤΩΛΙΚΟ-ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ-ΑΘΗΝΑ με προοπτική να φτάσω στον προορισμό μου
στις 21.30. Γιατί έφυγα τόσο νωρίς; Μα φυσικά γιατί το δρομολόγιο των 19.00 το οποίο ήταν και το τελευταίο που προλάβαινε την ανταπόκριση του αστικού λεωφορείου 051 για Ομόνοια και εν συνεχεία για Μετρό καταργήθηκε, οπότε η λύση ήταν το αμέσως προηγούμενο. Ξεκίνησε, λοιπόν, το λεωφορείο και πριν κάνει τρία χιλιόμετρα, στάση για επιβίβαση στην Ερμίτσα. Άλλα 2 χιλιόμετρα στάση να αφήσει έναν οδηγό στο αμαξοστάσιο του ΚΤΕΛ. Μερικά χιλιόμετρα πάλι και στάση στην Συκιά για επιβίβαση. Η επόμενη στάση ήταν μακριά… στην διασταύρωση Χρυσοβεργίου, και φτάνει επιτέλους στην πρώτη -κατά τον δρομολόγιο- επίσημη στάση, στο Αιτωλικό και εν συνεχεία στην δεύτερη, αυτή στο Μεσολόγγι. Τότε σκέφτηκα “άλλη μια στάση στο Αντίρριο και τέλος, μετά Αθήνα”. Αλλά λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο. Επόμενη στάση Ευηνοχώρι, έπειτα Χάνι Γαυρολίμνης, και μετά Αντίρριο όπου περιμέναμε και περίπου πέντε λεπτά για να έρθει, πιθανόν, ανταπόκριση αστικού από Ναύπακτο. Μόλις ξεκίνησε το λεωφορείο για την Γέφυρα, φώναξε ο εκλεκτής, “Για Ρίο κανένας;”, “Καινούριο αυτό;” αναρωτήθηκα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν καθυστέρησε πολύ εκεί. Σε εκείνο το σημείο κοίταξα το ρολόι μου το οποίο έλεγε 19.25. Μια ώρα και είκοσι πέντε λεπτά για 68 χιλιόμετρα. Αλλά είπα από μέσα μου, “τώρα τελειώσαμε από στάσεις”.
Όταν όμως οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά, λέει ο λαός μας και αυτό έγινε και στην περίπτωσή μου. Εν τάχει σταμάτησε Αίγιο, Ξυλόκαστρο, βγήκε στην παλιά εθνική στην Κόρινθο και απλά πέρασε έξω από το πρακτορείο και συνέχισε με στάσεις Ασπρόπυργο, Χαϊδάρι, Παλατάκι για να φτάσει στο Κηφισό στις 21.50. Τέσσερις ώρες ταξίδι!! Αναρωτιέμαι τελικά, γιατί περνάει από Γέφυρα, όταν από το καραβάκι έκανε
τέσσερις ώρες; Γιατί ο ταξιδιώτης από την Αμφιλοχία, το Θέρμο, το Αγρίνιο που αποτελεί το ογδόντα τις εκατό της επιβατικής κίνησης του δρομολογίου αυτού να υφίστανται τόση ταλαιπωρία; Για να μην κουραστεί ο επιβάτης της Ματαράγκας ή του Ευηνοχωρίου να πάρει αστική μέχρι το Αγρίνιο ή το Μεσολόγγι αντίστοιχα;
Ο Αγρινιώτης ή ο Μεσολογγίτης όμως περπατά μερικά χιλιόμετρα, αν δεν τον πάει δικός του άνθρωπος στον σταθμό. Από πότε σταματά το λεωφορείο σε όλο το μήκος της Πελοποννήσου; Γιατί δεν το αλλάζουν το ΚΤΕΛ σε ΚΤΕΑΛ (αστικό); Γιατί καταργήθηκε το δρομολόγιο των 19,00; Πότε θα συμμορφωθούν με τον κανονισμό του οργανισμού του ΚΤΕΛ οι κύριοι της Αιτωλοακαρνανίας;
Αυτά είναι τα ερωτήματα που έχω και μου διέλυσαν όλη την όμορφη γεύση που μου άφησε η φευγαλέα βόλτα στο Αγρίνιο το σαββατοκύριακο. Δυστυχώς δεν περιμένω πολλά, αλλά ίσως η δημοσίευση της εμπειρίας-επιστολής μου έδινε το έναυσμα για μια σειρά παραθέσεων παρεμφερών εμπειριών και εν-τέλει την αλλαγή μυαλών στο ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας.
Μετά τιμής
Ανδρέας Τριχόπουλος
