από το unfollow
Μετά τον πρωθυπουργό της χώρας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος συναντιέται με προέδρους και διευθύνοντες σύμβουλους πολυεθνικών εταιρειών, όπως ο Αλεξέι Μίλερ της Gazprom και ο Λεονίντ Λεμπέντεφ της Sintez, λες και είναι πλασιέ, ήρθε η ώρα του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια να βάλει πλάτη. Ο πρώτος πολιτικός άνδρας της Ελληνικής Δημοκρατίας επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά για να ενθαρρύνει τους κινέζους υπευθύνους να επεκτείνουν τις επενδύσεις τους…
Τι κι αν η λογική υπαγορεύει ότι αρκεί μία ματιά στο εργασιακό κάτεργο που έχει διαμορφώσει η COSCO στον Πειραιά για να φανεί ότι οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις που έφερε η κυβέρνηση από την Κίνα θα προκαλέσουν μόνο δεινά, δηλαδή την «κινεζοποίηση» οικονομίας και εργασίας;
Όπως γράφει ο Λεωνίδας Βατικιώτης στο ρεπορτάζ του «Cosco: Η ανατομία μιας “επιτυχημένης” ιδιωτικοποίησης», το οποίο δημοσιεύεται στο UNFOLLOW 18 που κυκλοφορεί, «τα έργα και οι ημέρες της COSCO αποκλείεται να μην ήταν γνωστά στην κυβερνητική κουστωδία που μετέβη στην Κίνα στα μέσα του Μαΐου για να επιστρέψει με το φωτοστέφανο του νικητή, έχοντας στις αποσκευές της ένα πακέτο οικονομικών συμφωνιών με την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Συγκεκριμένα, και μεταξύ άλλων, συμφωνήθηκε πως η COSCO θα διεκδικήσει την πλειοψηφία των μετοχών του ΟΛΠ, που δεν αφορούν βέβαια μόνο την εμπορευματική δραστηριότητα του λιμανιού. Η ίδια εταιρεία, μαζί με τους κινεζικούς σιδηροδρόμους, θα διεκδικήσει την πλειοψηφία των μετοχών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Και η Senjen Airports θα διεκδικήσει την πλειοψηφία των μετοχών του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος. Οι συμφωνίες αποτελούν συνέχιση και ολοκλήρωση της πρώτης συμφωνίας με την COSCO, που υπογράφτηκε επί Κ. Καραμανλή το 2008, αναδεικνύοντας την Ελλάδα σε διαμετακομιστικό κόμβο της κινεζικής εξαγωγικής μηχανής για τα Βαλκάνια και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. […] Πρόκειται για καταστροφική προοπτική. Για μια πολύ αρνητική εξέλιξη, ακόμη κι αν το (άγνωστο μέχρι στιγμής) τίμημα που θα καταβάλει το ολοκληρωτικό καθεστώς της Κίνας στην κυβέρνηση του Σαμαρά φανεί δελεαστικό. Το αποτέλεσμα θα ισοδυναμεί με την αυτόματη «κινεζοποίηση» πρώτα απ’ όλα της οικονομίας, απόρροια μιας πλημμυρίδας εμπορευμάτων που λόγω κλίμακας αδυνατεί να διαχειριστεί και να απορροφήσει η ντόπια οικονομία όπως αυτή εκτείνεται από τον Πειραιά μέχρι το Θριάσιο, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η κινεζική εισβολή θα αλλάξει άρδην το τοπίο μετατρέποντας όλη αυτή την έκταση σε βιομηχανική περιοχή και de facto ειδική οικονομική ζώνη φθηνής εργασίας. Το πλήγμα επομένως στις εργασιακές σχέσεις θα είναι η δεύτερη και σημαντικότερη συνέπεια του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στην Κίνα, καθώς θα λειτουργήσει διαβρωτικά για το σύνολο των εργασιακών σχέσεων στη χώρα, κι όχι μόνο στο λιμάνι και τα συναφή επαγγέλματα, μειώνοντας τους μισθούς και ελαστικοποιώντας τις συνθήκες απασχόλησης. […]»
