Διαβάζω με ενδιαφέρον τα μετεκλογικά μηνύματα των στελεχών και των υποψηφίων με το ΚΙΔΗΣΟ του ΓΑΠ. Ο Θάνος Μωραΐτης, αφού δεν κρύβει τη χαρά του που ήρθε πρώτος στην σταυροδοσία της Β Αθηνών, σχετικά με το γεγονός ότι το κόμμα του έμεινε εκτός βουλής αναφέρει ότι “το αποτέλεσμα δεν μας ικανοποιεί, αλλά μας δίνει την δύναμη να συνεχίσουμε”. Και ειλικρινά αναρωτιέται κανείς που βρίσκει τη δύναμη στο 2,4%… Ίσως η δύναμη να έρχεται από τις 40.000 περίπου ψήφους που πήρε το ΚΙΔΗΣΟ παραπάνω από τον Βασίλη Λεβέντη.
Για να μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί με το Θάνο Μωραΐτη οφείλουμε να παραδεχθούμε πως η αναφορά του πως “ο πολιτικός πολιτισμός του χώρου μας δεν ανέχεται σκέψεις που αναμένουν την καταστροφή της χώρας για επέλθει η δική μας δικαίωση” αποτελεί πραγματικά “όαση”, ίδιως αν τη συγκρίνει κανείς με την κομπλεξική στάση του Σαμαρά να φύγει σαν δραπέτης από το Μαξίμου και μην παραδώσει επίσημα στον Τσίπρα.
Από την μετεκλογική δήλωση του τέως δημάρχου Αγρινίου και υποψήφιου βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας με το ΚΙΔΗΣΟ Π. Μοσχολιός ξεχωρίζη τη φράση πως “με συμμετοχικές διαδικασίες, συνεχίζουμε την πορεία συγκρότησης ενός νέου ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ για την Δημοκρατία και τον Σοσιαλισμό”…. και αναρωτιέμαι πόση δύναμη πρέπει να έχει κανείς για να μιλά για Σοσιαλισμό, όταν δεν μπόρεσε να τον φέρει ο Ανδρέας το ’81. Θα περίμενα όμως και ένα συγνώμη προς τους δημοσκόπους από τον Π. Μοσχολιό, που στην τελευταία του προεκλογική ομιλία στο Αγρίνιο τους κάλεσε δημοσκόπους να σκίσουν τα πτυχία τους, “επειδή το Κίνημα θα μπει στη Βουλή”…
