Μικρή μου. Μικρή μου Άννυ… Έτυχε να γεννηθείς από αυτούς τους γονείς. Καθαρή ατυχία ήταν στο λέω να το ξέρεις. Θα μπορούσες να είχες γονιό κάποιον από μας. Βλέποντας τα νέα στις ειδήσεις δάκρυσα , κοιτώντας παράλληλα δεξιά κι αριστερά μην βλέπει το παιδί και πληγωθεί…Αν είχες την τύχη να σε γεννήσω εγώ Αννυ την ίδια μέρα που ανακοίνωσαν το θάνατό σου και ότι δράστης είναι ο άνθρωπος που εμπιστευόσουν πιο πολύ ,θα σε πήγαινα στην παιδική χαρά να παίξεις, νιώθοντας ενοχές που έχω τον ίδιο τίτλο με τον δράστη…
Μας αποκαλούν και τους δυο ΠΑΤΕΡΑ. Θα σε πήγαινα και στην γιαγιά να σε δει ,να νιώσεις περισσότερη αγάπη. Θα κοιτούσα ίσως με καλύτερο βλέμμα τα μικρά στα φανάρια που έρχονται να πουλήσουν χαρτομάντιλα ή να καθαρίσουν τα τζάμια. Ίσως έδινα και χρήματα στα μικρά που είναι με τις ώρες στα πεζοδρόμια ζητιανεύωντας, ίσως είπα Άννυ , ίσως…Αφού σε λίγες μέρες θα σε ξεχάσουν όλοι ,αλλά μην στεναχωριέσαι στην θέση σου στο δελτίο ειδήσεων θα μπει κάτι καλό!!! Και συ δεν θα ξεχαστείς για πάντα , στο επόμενο σοβαρό έγκλημα θα σε μνημονεύσουν πάλι σαν στατιστικό. Ήσουν άτυχη Άννυ ,σε πρόδωσε αυτός που είχες μεγαλύτερη εμπιστοσύνη …μακάρι να χες έναν άλλο μπαμπά Άννυ. Ήσουν άτυχη…
Σίγμα Καίει
