Αν ο Αλ. Τσίπρας στις 18 Ιουνίου είναι ο νέος πρωθυπουργός… δεν θα πρέπει να παρεξηγήσει πως πολύς κόσμος -αν όχι ο περισσότερος- τον ψήφισε «κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία». Δεν είχε τι άλλο να ψηφίσει και αφού η ακύρωση του Μνημονίου ακούγεται ωραία, ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα ο Αλέξης να τα καταφέρει…
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όλος αυτός ο κόσμος συμφωνεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα και άλλα. Επίσης δεν σημαίνει ότι ο κόσμος αυτός δεν θέλει μεταρρυθμίσεις και διαρθωτικές αλλαγές που σταδιακά θα βάλουν τέλος στην γραφεικρατία, την διαφθορά, την σπατάλη του δημοσίου, τα προνόμια των εργατοπατέρων κτλ. Ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να έχει την ικανότητα να δει αυτή τη θέληση των πολιτών που δεν πολυφαίνεται όταν η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από το Μνημόνιο, ή το ψευτοδίλλημμα “ευρώ ή δραχμή”….
Από την άλλη το τελευταίο διάστημα και ιδίως μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου, οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, που μετέτρεψαν τον συνδικαλισμό σε κυρίως επάγγελμα, και μάλιστα κλειστό και πλουσιοπάροχο, προσέγγισαν τον ΣΥΡΙΖΑ να χειροκροτώντας πρωτίστως τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου. Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτοί βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μέσο εξασφάλισης των προνομίων τους. Την ίδια ώρα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για την πάταξη της διαφθοράς, τους καναλάρχες, τους εργολάβους του δημοσίου. Και ξέρουμε πολύ καλά πόσο συνδεδεμένη είναι η διαφθορά με τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και το… “όλον ΠΑΣΟΚ”…
Αν λοιπόν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ θέλουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ας ψηφίσουν… Ο Αλ. Τσίπρας όμως θα πρέπει από τις 18 Ιουνίου να πορευτεί με αυτούς που τον ψήφισαν «κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία» και με την ελπίδα να τα καταφέρει… Διαφορετικά ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ από τις 18 Ιουνίου και μετά θα μοιάζει με… φωτοτυπία του “βαθέως ΠΑΣΟΚ”…
Δ.Π
