Του Δημήτρη Παπαδάκη
Μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1974 η Δημοκρατία στην Ελλάδα φάνταζε άπιαστο όνειρο αν αναλογιστεί κανείς τι πέρασε η χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες… Κι όμως από εκεί και ύστερα η Δημοκρατία άρχισε να εδραιώνεται… Η εθνική συμφιλίωση έγινε πράξη, η χώρα μπήκε στην ΕΟΚ…
Όμως στην πορεία τα πράγματα άρχισαν να χαλάνε… Με προεξάρχοντες τους πολιτκούς της χώρας και το λαό να ακολουθεί, η Δημοκρατία σταδιακά μετατράπηκε σε ασυδοσία και η ασυδοσία έγινε χούντα κυρίως οικονομική.
Σήμερα που η χώρα οδεύει προς τη χρεοκοπία η γιορτή της Δημοκρατίας θυμίζει περισσότερο μαύρη επέτειο… Όμως πριν καταδικάσουμε τη Μεταπολίτευση θα πρέπει να έχουμε την ψυχραιμία να δούμε πως τότε, στις 24 Ιουλίου του 1974, και για λίγα χρόνια αργότερα τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και ο λαός είχαν την απαραίτητη βούληση να ξεπεράσουν το παρελθόν δείχνοντας ότι κανένα εμπόδιο δεν είναι ανυπέρβλητο.
Το ερώτημα είναι αν σήμερα έχουμε (ηγεσία και λαός) την απαραίτητη βούληση να ξεπεράσουμε το ανυπέρβλητο εμπόδιο της οικονομικής κρίσης, αν έχουμε τη βούληση να βάλουμε σε τάξη τους ευατούς μας, να τηρήσουμε τους νόμους που θα ξεβολέψουν το συμφέρον της κάστας στην οποία ανήκει ο καθένας… και αν δούμε το γενικό καλό.
Η απάντηση δίνεται με πράξεις…
