Του Δημήτρη Παπαδάκη
Όλο αυτό το πράγμα που συμβαίνει στην Ελλάδα από το 2010 και μετά, μόνο μια λέξη μπορεί να χαρακτηριστεί : Νεκροζώντανη!!! Νεκροζώντανη οικονομία, με λίγα έσοδα και πολλά χρέη, νεκροζώντανη κοινωνία που εξαθλιώνεται και αυτοκτονεί, μα αντιδρά μόνο με ατάκες στα social media. Η Ελλάδα που το 2010 χρεοκόπησε παραμένει στην ενταντική, για να σωθεί το ευρώ, παραμένει “ζωντανή” για να μην διαλυθεί το ευρώ (δηλαδή η γερμανική οικονομία), παραμένει “ζωντανή” μέχρι -όπως διαβάσαμε όλοι προσφάτως- να επανεκλεγεί ο Ομπάμα.
Μιλώντας για “νεκροζωντάνια” θυμήθηκα την πρώτη φορά που διατυπώθηκε “επισήμως” η λέξη Νεκροζώντανη. Πρόκειται για το περίφημο πείραμα της γάτας του μεγάλου φυσικού Έρβιν Σρέντιγκερ. Ο Σρέντιγκερ θέλησε να αποδείξει πειραματικά την αρχή της Απροσδιοριστίας στη κβαντομηχανική που είχε διατυπώσει ένας άλλος μεγάλος της φυσικής ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Δεν θα περιγράψω όμως το πείραμα γιατί δεν είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με την κβαντομηχανική θα περιγράψω κάτι …ανάλογο.
Φέρτε στο μυαλό σαν μια παράσταση, που βλέπετε στην οθόνη. Ένα τσακάλι κυνηγάει ένα λαγουδάκι. Ένα λευκό τσακάλι στις απέραντες χιονισμένες στέπες κυνηγάει ένα λευκό λαγουδάκι. Πεινασμένο το τσακάλι να αρπάξει το λαγουδάκι, να το ξεσχίσει. Βλέπουμε τη σκηνή. Το πλησιάζει, το πλησιάζει, το αγγίζει, μας πιάνεται ή αναπνοή, Αχ! δεν αντέχουμε να δούμε τη σφαγή, το αίμα… Εκείνη τη στιγμή γίνεται το παράδοξο. Κάνει μια απότομη στροφή, 90 μοίρες, ο λαγός, το τσακάλι έχει συντονίσει την ταχύτητά του με το ρυθμό, μπερδεύει το χρώμα του χιονιού με το χρώμα του λαγού και πέφτει ευθεία. Προχωρεί 10 δευτερόλετπα, κοιτάζει μπροστά, πουθενά στόχος. Ο λαγός έχει γίνει άφαντος εν τω μεταξύ. Α! λέμε, ανακουφισμένοι. Γλίτωσε το καημένο το λαγουδάκι Εμ, δε. Δε γλίτωσε το λαγουδάκι. Διότι μπορεί να γλίτωσε το λαγουδάκι, αλλά θα πεθάνει το τσακάλι από την πείνα. Αυτό δεν το’ χαμέ σκεφτεί. Και μη μου πείτε ότι παρακάτω θα βρει άλλο. Αυτά είναι σοφίσματα. Θα πεθάνει το τσακάλι από την πείνα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι για να ζήσει το ένα, πρέπει να πεθάνει το άλλο.
Το πείραμα
Ο Χάιζενμπεργκ λοιπόν -για να περιγράψω και το πείραμα- προσπαθούσε να μετρήσει την ορμή και τη θέση του ηλεκτρονίου στα στοιχειώδη σωματίδια. Έβρισκε το ένα, έχανε το άλλο. Έβρισκε το άλλο, έχανε το άλλο. Δε μπορούσε ταυτοχρόνως, την ίδια στιγμή, να βρει την ακριβή τιμή και της ορμής και της θέσης. Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε ένα συμπέρασμα τρελό, να λέει: είναι δυνατό να είναι ή φύση τρελή; Και έτσι και αλλιώς; Όταν αργότερα θέλησαν να ερμηνεύσουν άλλοι μεγάλοι τι θέλει να πει μ’ αύτη τη θεωρία, ξέρετε τί είπαν; Ο Χάιζενμπεργκ έδειξε μες στη φύση ότι την ώρα πού είμαστε ζωντανοί, είμαστε και νεκροί. Και αργότερα ο Σρέντιγκερ, απέδειξε αυτό το πείραμα στο εργαστήριο και τρελαθήκανε όλοι. Είναι το περίφημο παράδοξο του Σρέντιγκερ, όπως λέγεται, ή η γάτα του Σρέντιγκερ…
Φανταστείτε ένα δοχείο χωρίς ανοίγματα μέσα στο οποίο βρίσκεται μια γάτα. Υπάρχει ένας εξωτερικός μηχανισμός που παράγει ένα φωτόνιο, το οποίο προσκρούει σ΄ ένα ημιδιαφανές κάτοπτρο.Εκεί, έχει 50% πιθανότητα να διαπεράσει το κάτοπτρο και άλλη τόση να ανακλασθεί. Αν το διαπεράσει, ενεργοποιεί έναν άλλο μηχανισμό στο εσωτερικό του δοχείου που απελευθερώνει ένα δηλητήριο που σκοτώνει τη γάτα. Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε πώς το φωτόνιο θα συμπεριφερθεί ή καλύτερα επειδή ξέρουμε πως υπάρχει ταυτόχρονα σε δυο επάλληλες και κβαντικές καταστάσεις, δεν ξέρουμε και τη μοίρα της γάτας. Νεκροζώντανη λοιπόν η γάτα…
Το συμπέρασμα
Νεκροζώντανοι λοιπόν και εμείς… Για να “ζήσουν” οι αγορές πρέπει να πεΘάνουμε εμείς. Για να “ζήσει” το ευρώ πρέπει να πεΘάνουμε εμείς. Είμαστε λοιπόν γάτες… ή πειραματόζωα όπως είπε και ο ΓΑΠ. Μόνο που το μέλλον μας εξαρτάται από αυτούς που είναι έξω από το κουτί… Και οι οποίοι ξέρουν τι θα γίνει… Θα κερδίζουν από τη νεκροζωντάνια μας και θα μας σκοτώσουν όταν πλέον δεν θα μας χρειάζονται…
