Σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας αναγορεύτηκε σήμερα το απόγευμα ο γλύπτης Θόδωρος (Παπαδημητρίου) σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών του κτιρίου της Τράπεζας Ελλάδος.
Δείτε χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση στην webtv του myagrinio.gr
Ο διεθνούς φήμης γλύπτης με καταγωγή από τον Άγιο Βλάση, Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με συγκίνηση δέχθηκε την αναγόρευση και στην ομιλία του αναφέρθηκε στο ρόλο της τέχνης ως διαρκούς παιδείας. “Διανύω περίοδο απολογισμού μιας ζωής” είπε στην συνέχεια και έκανε λόγο για το “Χρέος” του έχει σε όσους τον τίμησαν. “Έχω Χρέος αν η σχέση με όσους με τιμούν είναι αμφίδρομη. Αλίμονο αν με τιμούν και εγώ είμαι ένα ξόανο τιμώμενο”… Στη συνέχεια ο Θόδωρος μίλησε και για το “Χρέος” του απέναντι σε μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων που οφείλει ό,τι είναι.
Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση από την κα Θεοδώρα Μονιούδη-Γαβαλά ο γλύπτης Θόδωρος «εστιάζει το ενδιαφέρον του στα γλυπτά του για δημόσιους χώρους, παρακάμπτοντας γκαλερί και μουσεία με το «ειδικό» κοινό τους και στοχεύοντας στην επικοινωνία τους με το ευρύτερο κοινό. Το «δημόσιο» γλυπτό έπρεπε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του χώρου της πόλης που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως είναι η διαρκής και ταχεία κίνηση οχημάτων και ανθρώπων, η ανάπτυξη οριζόντια και κατακόρυφα με τα ψηλά κτήρια. Τα στοιχεία λοιπόν του αστικού χώρου σε σχέση με την τέχνη αποτέλεσαν πεδίο έρευνας. Πιστεύει στην ανασυγκρότηση του αστικού τοπίου, όπου πολεοδομία, αρχιτεκτονική και τέχνη λειτουργούν ως επάλληλα επίπεδα ανασύνθεσης του περιβάλλοντος της πόλης και όχι στην τέχνη με «διακοσμητικό» χαρακτήρα. Λειτουργεί με παραμέτρους πολεοδομικές, πραγματολογικές. Θεωρεί τη γλυπτική ως πρόγραμμα παρέμβασης για τον καθημερινό μετασχηματισμό της πόλης, μέσα από τη γνώση των σύγχρονων προβλημάτων και των μεταβολών στη δομή της κοινωνίας, την οποία θέλει συμμετέχουσα. Κάνει την τέχνη, δράση στο κέντρο της ζωής. Οι θέσεις του για τον υπαίθριο δημόσιο χώρο ως πεδίο επικοινωνίας τον οδήγησαν σε γόνιμες συνεργασίες με αρχιτέκτονες και πολεοδόμους».
Σύμφωνα με την κα Μπάδα η συντέλεση της επικοινωνίας δια της τέχνης κατά τον Θόδωρο μπορεί μόνο να πραγματοποιηθεί μέσα στον κοινωνικά προσδιορισμένο χώρο και χρόνο. “Ο πολιτισμός είναι πρώτα από όλα χώρος και χρόνος σημειώνει ο Θόδωρος. Ο χώρος και χρόνος αποτελούν βασικές συντεταγμένες της κοινωνικής συγκρότησης όχι τόσο με την έννοια ότι συνιστούν αυτές την κοίτη εντός της οποία εκτυλλίσσεται η κοινωνική ζωή, σόσ με την έννοια ότι αυτές παράγονται κοινωνικά και ιστορικά, άρα μετασχηματίζονται κατά την οικειοποίησή τους από τον άνθρωπο, γίνονται δηλαδή κοινωνικοί χώροι και χρόνοι” ανέφερε μεταξύ άλλων η κα Μπάδα στην ομιλία της για τον Θόδωρο. Kαι έκλεισε την ομιλία της με το πως ο Θόδωρος νοεί την παιδεία : “Η παιδεία ορίζεται από τον Θόδωρο ως μήτρα για ουσιαστικές ζυμώσεις σε βασικές αξίες, απ’ όπου θα προκύψουν τα «δημιουργικά κύτταρα» που θα ενισχύουν τους κρίκους της αλυσίδας: επιβίωση – συμβίωση – διαβίωση των ανθρώπων ως κοινωνικών όντων, ως ατόμων που θα δρουν ως πολίτες και όχι ως ιδιώτες. Αναλυτικότερα γι΄αυτόν η παιδεία ως μια κοινωνική διαδικασία μάθησης και ως θεσμός εκπαίδευσης συνιστά το μόνο μέσο, τη μόνη ίσως προοπτική που μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στη σύγχρονη κοινωνία του 21 ου αιώνα με τις συγκεκριμένες πολιτικοοικονομικές της δομές να ζει με όρους ποιοτικούς. «Χωρίς ένα όραμα παιδείας και Τέχνης, για μια άλλη «φαντασιακή ρύθμιση της κοινωνίας» με γνήσια νομίσματα αξιών, η ανθρώπινη ενέργεια θα σπαταλιέται και θα χάνεται σε φαντασιακά πρότυπα και στερεότυπα του κυρίαρχου πολιτισμικού μοντέλου ποσοτικής κατανάλωσης προϊόντων και γνώσεων, αυξάνοντας την κοινωνική εντροπία που οδηγεί συχνά σε πράξεις βίας και καταστροφής – αυτοκαταστροφής. Προτείνει λοιπόν αξιοποίηση της ανθρώπινης δημιουργικότητας ενέργειας με πεδία δράσης κάποιους «κοινούς τόπους» όπως την Τέχνη με κοινωνικό της ρόλο την επικοινωνία, τις επιστήμες με ρόλο κοινωνικό και ανθρωπιστικό και όχι προς όφελος μιας αντι – ανθρώπινης τεχνολογικής εξέλιξης και συμφωνούμε μαζί του. Μόνο μέσω της παιδείας και της τέχνης είναι δυνατή η ανακοπή της πολιτισμικής υστέρησης που βιώνει η σύγχρονη κοινωνία”.
Δείτε περισσότερες από 40 φωτογραφίες από την εκδήλωση
