Άσ΄τον τρελό στην τρέλα του και μη τον συνεφέρεις. Τι κρύβει μέσα το μυαλό ενός τρελού δεν ξέρει…
Τρελός η ψυχικά ασθενής ή ψυχικά ασταθής. Προτιμώ όμως ψυχολογικά σταθερός σε έναν ασταθή κόσμο. Ή ακόμα καλύτερα το «εναλλακτικός τρόπος σκέψης». Αν επιμένετε στο τρελός παρ” όλα αυτά κανένα πρόβλημα.
Κι επιστρέψαμε αγαπητό μου ημερολόγιο στην καθημερινότητά μας. Εκεί που λέγαμε αμάν ξεφύγαμε, γυρίσαμε.
* Όταν κάνεις σχέδια και οργανώνεις, ένας – από πάνω σου- σε βλέπει και γελά. Έτσι ήταν και με τις διακοπές μου. Είχα πάρει τα prozak μου και κατέβηκα στα όμορφα Κύθηρα. Αλλά όσα σχέδια και να κάνεις σε αυτό τον κυκεώνα συμπτώσεων, που λέγεται σύμπαν, το απρόοπτο θα συμβεί. Ένα δυστυχές περιστατικό με ανάγκασε να διακόψω τις διακοπές μου και να γυρίσω στον Θεσσαλικό κάμπο. Από τα καταγάλανα νερά στον καταγάλανο ουρανό. Δεν βαριέσαι! Τα prozak να ναι καλά. Κατάπια ένα και το πέρασα κι αυτό…
* Το θέμα με τις διακοπές δεν μπορώ να το ξεχάσω εύκολα… Γιατί στην τελική μπορεί να ήταν κι οι τελευταίες μου. Με αυτή την κυβέρνηση που έχουμε τρέμω να μην έρθει ο Σεπτέμβριος. Ήταν που ήταν ο Σεπτέμβριος μήνας που την βγάζαμε τσίμα – τσίμα τώρα θα έρθουν και όλα τα νομοσχέδια περί σωτηρίας της χώρας. Παρ όλα αυτά ο Αύγουστος καλά κρατεί και η Πανσέληνος του είναι μαγική. Διάφορες εκδηλώσεις γίνονται προς τιμήν του φεγγαριού και σε κάποια από αυτές θα παρευρεθώ κι εγώ, έτσι μπας και βρω κανέναν σεληνιασμένο να επικοινωνήσουμε…
* Πάντως αυτό που σε ξενερώνει πιο πολύ απ΄όλα και λες “εντάξει τώρα μπήκε χειμώνας” είναι όταν ξεκινάει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Έπαιξε κι ο Παναιτωλικός με τον Παναθηναϊκό και έχασε. Αλλά δεν πειράζει θα στηρίζω Παναιτωλικάρα.
* Ο Στουρνάρας λέει ότι για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα πρέπει να ξεσπιτωθεί ο κόσμος. Αυτό ήταν το πρώτο που άκουσα όταν άνοιξα το ρημαδοκούτι και έφτιαξα ένα ωραίο κοκτέιλ αντικαταθλιπτικών… Το ήπια και παρόλα αυτά πάλι δεν μπορούσα να χωνέψω αυτό που λέει ο Στουρνάρας. Και λένε έμενα τρελό; Κι αυτός που λέει τέτοιες μ@λακιες τον θεωρούν σώφρων; Κάτι τέτοια βλέπω κι αναρωτιέμαι.
* Στις μίνι διακοπές μου κατάφερα και είδα τις Τραχίνιες στην Επίδαυρο. Για κάτι τέτοια χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα. Που έχω την Επίδαυρο. Που μπορώ να ζήσω κι εγώ αυτή την “κάθαρση” που ζούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Ο χώρος της Επιδαύρου είναι τόσο μαγικός που πήρε όλη μου την σχιζοφρενία και με ταξίδεψε στην εποχή της Δηιάνειρας και του Ηρακλή. Συγχαρητήρια αξίζουν όλοι οι συντελεστές και κυρίως στις κοπέλες που αποτελούσαν το χορό. Για όποιον δεν πήγε η παράσταση θα ανεβεί στις 8 Σεπτεμβρίου και στην Πάτρα…
Αυτά καλό μου ημερολόγιο, τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
