Ωραία τα είπε στο χαιρετισμό που απηύθυνε στην χθεσινή απεργιακή συγκέντρωση στο Αγρίνιο, ο εκπρόσωπος του Σωμετείου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Αγρινίου Στέλιος Μερμίγκης.
Ξεσπάθωσε κανονικά! Πήρε αρχικά ένα παράδειγμα από τον κλάδο του, την υγεία : “Ποιος να το φανταζόνταν ότι ο μπουμπούκος, το επιθεωρησιακό νούμερο που έχουμε για υπουργό θα έπαιρνε αποφάσεις να κλείσει 10 νοσοκομεία… γιατί το… νούμερο μας αντιμετωπίζει ως νούμερα και όχι ως ανθρώπινες ζωές” είπε. Στην συνέχεια όμως καταχειροκροτήθηκε όταν και με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είπε ότι “τα στοιχεία της Unisef δείχνουν ότι πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά στην Ελλάδα πεινάνε, στην μέχρι χθες ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη και της Ολυμπιάδας, είναι οι άλλοι δολοφόνοι που θρέφουν αυτά τα μιάσματα, οι δολοφόνοι που βγάζουν τους Μπάμπηδες και του Πρετεντέρηδες για να εμφανίσουν μια άλλη Χρυσή Αυγή, σοβαρή…”
Βεβαίως η δολοφονία είναι δολοφονία και είναι αδιανοήτο να την εξισώσει κανείς με οτιδήποτε άλλο, αλλά το χαρακτιρισμό μιάσματα κάλλιστα θα μπορούσε να τον αποδώσει κανείς και σε όσους επιχείρησαν και επιχειρούν μέσα στο κίνημα και τα συνδικάτα να λειτουργήσουν ως μακρύ χέρι του συστήματος και διεμβολιστές κάθε προσπάθεια αντίδρασης του κόσμου. Αυτά τα συνδικαλιστικά μιάσματα που κατεβαίνουν σε ένα σωματείο με την “ανεξάρτητη” ΔΑΚΕ και τη “ανεξάρτητη” ΠΑΣΚΕ λένε καμιά επαναστατική παρόλα και από πίσω είναι αγκαλιά με ντόπιους βουλευτές και υπουργούς, αυτά είναι που απομονωθούν πρωτίστως για να επανακτήσει και την εμπιστοσύνη του ο κόσμος στο συνδικαλιστικό κίνημα. Διαφορετικά το οξύμωρο, η εξαθλίωση να βαθαίνει και ο κόσμος να μην αντιδρά, θα συνεχίζεται…
