Του Δημήτρη Παπαδάκη
Αστείες φιγούρες οι Έλληνες πολιτικάντηδες στη Βουλή στη συζήτηση για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτός ο θίασος της συμφοράς που μας οδήγησε ως εδώ. Ο βαρύμαγκας Σαμαράς, ο Αλέξης που θέλει να τον κοιτάζουν όταν μιλάει, η Ραχήλ στα κάγκελα της ΕΡΤ, η Κωνσταντοπούλου έξω από το Ραδιομέγαρο να φωνάζει «βοήθεια, βοήθεια!», ο Άδωνις να απαντά «από όσο καιρό την ξέρω πραγματικά χρειάζεται βοήθεια» και ο Μεϊκόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ να ανταπαντά ότι «ο Γεωργιάδης χρειάζεται ψυχιατρική υποστήριξη, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε καλούς ψυχολόγους, μπορείτε να αποταθείτε». Το χειρότερο όλων ο Βενιζέλος να έχει το θράσος να καλεί τον Τσίπρα σε μονομαχία και να ζητήσει εξαταστική για τα υποβρύχια και ο Αλέξης να απαντά στο ότι “στο Τέξας πήγα για να μάθω πως μονομαχούν στο Ελπάσο”… “Εξυπνάδες” και εξυπνακισμοί…
Και ο λαός που τα βλέπει αυτά, χάσκει μέσα στα προβλήματά του. Η επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα δεν ήρθε, ο λαός έβλεπε το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ… Και πως να επαναστατήσει ο λαός όταν ο Τσίπρας κάνει πρόταση μομφής όχι τα δεινά και την εξαθλίωση αλλά για την ΕΡΤ, για την ΕΡΤ που ο ίδιος πριν κλείσει την κατήγγειλε. Στον Τσίπρα ο λαός θα μπορούσε να συγχωρήσει την απειρία, ακόμη και τις κωλοτούμπες σε σχέση με το μέσα-έξω στο ευρώ. Αυτό όμως που δεν μπορείς με τίποτε να καταπιείς είναι η εικόνα την αλλαλάζουσας Κωνσταντοπούλου έξω από την ΕΡΤ με το συνδικαλισταρά Καλφαγιάννη στο πλευρό της. Ο Τσίπρας αγκάλιασε τους καλαφαγιάννηδες, τους φωτόπουλους και τις κρατικοδίαιτες μετριότητες πάσης φύσεως. 
Οι μαριονέτες της Μέρκελ (Σαμαράς – Βενιζέλος) που τους “κρατάει” με τις λίστες του Χριστοφοράκου και τα λοιπά ακροδεξιά ανδρείκελα της κυβέρνησης δεν χρήζουν καν σχολιασμού, αν ποτέ υπάρξει δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα το μόνο που τους χρειάζεται είναι το εκτελεστικό απόσπασμα.
Πάντως το “βοήθεια, βοήθεια με σπρώχνουν” της Κωνσταντοπούλου δεν ήταν καθόλου τυχαία ατάκα. Είναι αυτό που αλλαλάζει το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που πραγματικά υποφέρει! Και βέβαια η φράση έχει συνέχεια… Άλλοι φωνάζουν με σπρώχνουν στην αυτοκτονία, οι νέοι φωνάζουν με σπρώχνουν στην μετανάστευση, οι άστεγοι φωνάζουν με πετάνε στο δρόμο και τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα και όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο Μ. Ιγνατίου λένε «Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!». Για όλα αυτά δεν υπάρχει εξεταστική, δεν υπάρχει πρόταση μομφής… Όλα αυτά για να δικαιωθούν -αν δικαιωθούν- χρειάζεται πολύ αίμα, το αίμα όλου αυτού του θιάσου – συμμορία που κυβερνά.
