Γράφει ο Χρήστος Θεοδωρόπουλος
Ήταν η αγωνιστική περίοδος 2006-07 όταν και διαλύθηκε η ΕΠΑΕ και την θέση της, στην διοργάνωση του πρωταθλήματος ανέλαβε η Σούπερ Λιγκ την οποία κατέχει εως σήμερα. Με την αλλαγή πολλοί περίμεναν την αναβάθμιση και προώθηση του προϊόντος με περισσότερες αμοιβές από χορηγίες, τηλεοπτικά δικαιώματα κ.α. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, το πρωτάθλημα παρέμενε αναξιόπιστο, οι κουβέντες του παρασκηνίου έγιναν και έπαιρναν και οι πορείες των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αν μη τι άλλο το επιβεβαίωναν. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε και το σκάνδαλο των στημένων αγώνων με καταγγελίες, ποινικές διώξεις δημιούργησε σκιές και συγκλόνισε την κοινή γνώμη ( κυρίως αυτούς που δεν παρακολουθούσαν την διοργάνωση), είμασταν και επίσημα άξιοι της μοίρας μας.
Κάποιοι πιο παλιοί έχουν ήδη πεθυμήσει το ποδόσφαιρο του τότε, τότε που το ραδιόφωνο και οι ελάχιστες τηλεοράσεις δεν προσπαθούσαν να σε παραπληροφορήσουν, τότε που πλήρωνες για δεις έναν αγώνα όρθιος, τότε που οι Κυριακές σήμαιναν και ποδόσφαιρο, τότε που το ποδόσφαιρο ήταν γιορτή. Οι Κυριακές πλέον όχι μόνο δεν έχουν να σε κάνουν να ασχοληθείς με τον αθλητισμό αλλά αποτρέπουν και την παρακολούθηση αυτού. Πλέον δεν υπάρχει προσπάθεια, δεν υπάρχει σεβασμός στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που πληρώνει, σε περιόδους σαν και αυτή που ζούμε, να δει ένα αλλοιωμένο προϊόν με τιμές επιπέδου ξένων αναγνωρισμένων και καταξιωμένων πρωταθλημάτων.
Η αδιαφορία λοιπόν, είναι επακόλουθο φαινόμενο. Προστασία του προϊόντος από την λίγκα δεν υπάρχει, οι άδεις κερκίδες τις Κυριακές πληθαίνουν(ακόμη και για την πρωταθλήτρια ομάδα). Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν αδιαφορούν και ξεσπούν. Τα επεισόδια συχνό πλέον φαινόμενο στην Ελλάδα αποτέλεσμα του φανατισμού στον οποίο ωθούν διάφορα μέσα στην προσπάθεια τους να περάσει απαρατήρητο το αγωνιστικό και αθλητικό μέρος αυτού.Τα φαινόμενα αυτά έχουν σημαντικό αντίκτυπο και στην εθνική ομάδα της χώρας. Παρά τις καλές πορείες την τελευταία δεκαετία, δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν την αναγνώριση που της αξίζουν εντός των συνόρων σε αντίθεση με τον σεβασμό που έχουν εκτός αυτών, καθώς έχει χαθεί κάθε είδους εμπιστοσύνη στα πρόσωπα τα οποία διοικούν τις αρμόδιες αρχές.
Η ειρωνεία όμως, με αρκετούς καταξιωμένους και επιφανής επιχειριματίες στην διοίκηση των ομάδων αυτών, δεν έχουν καταφέρει να διασφαλίσουν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ένα πρωτάθλημα αν όχι σε πρώτη φάση ελκυστικό ,τουλάχιστον αξιόπιστο και ανταγωνιστικό. Χρειάζεται να κερδίσουν πάλι τον κόσμο αυτόν που θέλει να ξεφύγει για λίγο, έστω για το δίωρο αυτό. Ο τελικός του πρωταθλήματος του Κ15 πριν λίγες μέρες μαρτυρά την έλλειψη πολιτισμού, την έννοια του φανατισμού που μας διακατέχει άσχετα με το αν αγωνίζονται 15χρονα παιδιά. Το ήθος και η παιδεία στον αθλητισμό ήταν πάντα αξίες απούσες από τον ελληνικό χώρο.
