To παζλ των αιτημάτων της πανεπιστημιακής κοινότητας στο Αγρίνιο για μεταφορά των Τμημάτων στην Πάτρα, μετά τις μεθοδεύσεις της Πρυτάνεως, συμπληρώνεται. Ήδη από την εποχή που το “σχέδιο Αθηνά” βρίσκονταν σε διαβούλευση το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων με απόφαση της Γενικής του Συνέλευσης ζητούσε την μεταφορά του στην Πάτρα. Χθες οι καθηγητές του τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών πήραν απόφαση υπέρ της μεταφοράς, ενώ σήμερα μετά από το σχετικό κάλεσμα της Πρυτάνεως Βενετσάνας Κυριαζοπούλου αποφασίζουν για “τη χωροθέτηση της έδρας του τμήματος” οι φοιτητές του εν λόγω τμήματος. Το επόμενο διάστημα ανάλογες συνελεύσεις θα γίνουν και στο Tμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων & Τροφίμων και φυσικά το πιο πιθανό είναι να υπάρξει ανάλογη απόφαση υπέρ της μεταφοράς στην Πάτρα.
Η Πρύτανις κατάφερε τις τελευταίες ημέρες με μια επιδέξια, αλλά και απαράδεκτη, τακτική να μετατρέψει το αίτημα για οικονομική ενίσχυση του Πανεπιστημίου από το Υπουργείο, σε αίτημα της ακαδημαϊκής κοινότητας για μεταφορά στην Πάτρα. Την Δευτέρα 9/3 από το Αγρίνιο η Πρύτανις δήλωνε το πρόβλημα είναι καθαρά οικονομικό και πως ακόμη και αν μεταφερθούν τα τμήματα στην Πάτρα, πάλι το Πανεπιστήμιο θα χρειάζεται χρήματα για τη λειτουργία τους. Βεβαίως η Πρύτανις εντέχνως αποκρύπτει ότι μετά το “Σχέδιο Αθηνά” το Πανεπιστήμιο Πατρών πήρε περίπου 1.700.000€ από τα ανεκτέλεστα του προϋπολογισμού του Παν. Δυτικής Ελλάδας. Και φυσικά αποκρύπτει πως στον πράγματι πενιχρό προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου Πατρών πιστώνονται από το Υπουργείο και χρήματα για τα Τμήματα του Αγρινίου. Χρήματα που το Πανεπιστήμιο Πατρών δεν θα έπαιρνε αν το Παν. Δυτικής Ελλάδας είχε παραμείνει αυτόνομο.
Οι αντιδράσεις σε αυτές τις εξελίξεις έχουν αρχίσει να καταγράφονται (επιστολή Παπαναστασίου σε Μπαλτά, ερώτηση στη Βουλή), ενώ φαίνεται ότι διατυπώνεται εκ νέου το αίτημα για αυτονομία των Τμημάτων του Αγρινίου. Όμως για να διατυπωθεί ένα εφικτό αίτημα θα πρέπει να εξετάσει κανείς τι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια στα τμήματα του Αγρινίου και έδωσε το “πάτημα” για το μοναδικό σοβαρό επιχείρημα υπέρ της μεταφοράς των Τμημάτων στην Πάτρα, αυτό της ακαδημαϊκής ανάπτυξης. Όσο τα τμήματα ήταν κατ΄επίφαση αυτόνομα δεν έγινε τίποτε όσον αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και τα αιτήματα για μετονομασία κάποιων τμημάτων. Το αίτημα λοιπόν σε συνδυασμό με την οικονομική ενίσχυση του Πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι κατ’ αρχήν αυτό. Αυτή θα είναι η πραγματική αναβάθμιση των Τμημάτων, να αποκτήσουν επαγγελματικά δικαιώματα. Τα επαγγελματικά δικαιώματα χρειάζονται προεδρικό διάταγμα που να τα κατοχυρώνει και όχι μεταφορά στην Πάτρα, όπως λένε οι πρυτανικές αρχές… Κατά δεύτερον, αίτημα θα πρέπει να είναι οι υποδομές φοιτητικής μέριμνας. Το ανυπέρβλητο πρόβλημα για τα τμήματα του Αγρινίου είναι το γεγονός ότι τα Τμήματα είναι άσχετων αντικειμένων μεταξύ τους. Οι σύγχρονες επιταγές της ακαδημαϊκής έρευνας απαιτούν συνέργειες μεταξύ των τμημάτων, συνέργειες που όμως δεν μπορούν να βρουν στο Αγρίνιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τρία Τμήματα του Αγρινίου ανήκουν σε τρεις διαφορετικές σχολές : το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων εντάχθηκε στην Πολυτεχνική σχολή, το Tμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων & Τροφίμων στη Σχολή Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων και το τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών επίσης στη… Σχολή Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, αλλά η εξωτερική αξιολόγηση που έγινε στο Τμήμα έδειξε ότι θα έπρεπε να είχε ενταχθεί στη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών! Να πόσα ανοιχτά ζητήματα υπάρχουν για την ακαδημαϊκή ανάπτυξη των τμημάτων που δεν απαιτούν τη μεταφορά τους στην Πάτρα για να λυθούν.
Οι τοπικοί φορείς, δήμος, βουλευτές, περιφέρεια κ.α γι΄ αυτά θα πρέπει να πιέσουν και όχι για το αναχρονιστικό – τοπικιστικό αίτημα της εκ νέου αυτονόμησης. Την είδαμε την αυτονόμηση… που το πανεπιστήμιο δεν μπορούσε να εκτελέσει τον προϋπολογισμό του… Όσο βαυκαλίζομασταν με το σύνθημα της αυτονομίας και όσο κομψευόμασταν με την αυτονομία που πετύχαμε «χαντακώναμε» το Πανεπιστήμιο. Καιρός αυτό να σταματήσει! Οι όποιες αντιδράσεις δεν θα πρέπει να είναι περιοριστούν σε φανφαρίστικα ψηφίσματα, θα πρέπει να έχουν αντίκτυπο στα ουσιαστικά προβλήματα της ακαδημαϊκής ανάπτυξης των τμημάτων.
Δ.Π
