Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Το τελευταίο διάστημα τα πράγματα σε αυτή τη χώρα έχουν αρχίσει να γίνονται αρκετά ευδιάκριτα πλέον. Η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει πως έχει χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα και πλέον προχωρά χωρίς ντροπή στο σχέδιο που θα της εξασφαλίσει εκλογική πελατεία, χρήμα και ασυλία. Ο ίδιος ο Τσίπρας με έναν πρωτοφανή κυνισμό παραδέχεται ότι ο λαός τον ανέχεται επειδή προτιμά τους «ψεύτες» από τους «κλέφτες»… Όμως σιγά – σιγά χάνεται και το λεγόμενο “ηθικό πλεονέκτημα” της κυβέρνησης.
Η σκανδαλώδης ρύθμιση, που επιτρέπει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας να διατηρεί «offshore» εταιρείες έρχεται τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στον έκτο χρόνο των Μνημονίων και οι πολίτες βλέπουν μια ακόμη κυβέρνηση να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο το πελατειακό κράτος (ενδεικτικό παράδειγμα η στάση έναντι όσων διορίστηκαν με “πάρατυπα”/”πλαστά” πτυχία), αποτελεί ισχυρό πλήγμα στο ήθος αυτής της κυβέρνησης. Αντί να περιοριστούν τα προνόμια της πολιτικής τάξης, που απολαμβάνει παχυλούς μισθούς, συντάξεις και στρατιές μετακλητών, θεσπίζεται κάτι που θα ήταν αδιανότητο να τολμήσουν να θεσπίσουν οι κυβερνήσεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Και όλα αυτά τη στιγμή που η κοινωνία βλέπει τη σκληρότερη μνημονιακή επέλαση, με τη δημόσια περιουσία να πουλιέται στον προσεχή αιώνα. Η απελπισία και απόγνωση των Ελλήνων είναι “ζωγραφισμένη” στα 2,7 δις ευρώ που χρωστάνε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ των Φωτόπουλων, στα 86 δις ευρώ που χρωστάνε στην εφορία, στα 37 δις ευρώ που χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία και στα 107 δις ευρώ των “κόκκινων” δανείων.
Όλα αυτά και το αίσθημα πολιτικής επιβίωσης κάνουν την κυβέρνηση, βλέποντας το δημοσκοπικό κατακρημνισμό της, να σπέρνει το διχασμό ανάμεσα στους πολίτες, με τις δηλώσεις Κυρίτση για τους “μενουμεευρωπαίους”. Δυστυχώς όμως… ο μεγαλύτερος οπαδός του «Μένουμε Ευρώπη» αποδείχθηκε ότι ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτός μετέτρεψε το «ΟΧΙ» σε “ΝΑΙ”. Υπέρτατο δείγμα του τυχοδιωκτισμού και της εξουσιομανίας του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι πολύς κόσμος όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δρα κυνικά θα καταλάβει το λάθος του να τον ψηφίσει ή να τον ανεχτεί, αρκεί… να μην εμποτιστεί από το δηλητήριο του διχασμού και του μίσους που σκορπά ο ΣΥΡΙΖΑ.
