Την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016, ο Δήμος Ακτίου Βόνιτσας, οι Βλάχοι της Δυτικής Πίνδου με τον σύλλογο «Η Βασιλίτσα» της Αβδέλλας Γρεβενών και η ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΒΟΝΙΤΣΑ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ θα τιμήσουν τα βλαχόπουλα που σκοτώθηκαν όταν ο Αλή Πασάς «κόνεψε» το Κάστρο της Βόνιτσας. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με την Θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα Βόνιτσας και θα συνεχιστεί στο Κάστρο της Βόνιτσας.
Πρόγραμμα εκδήλωσης
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016
9.00 πμ Θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα Βόνιτσας
11.00πμ Άνοδος στο κάστρο
11.30 Κατάθεση στεφάνων – Πανηγυρικός
12.00 Χοροί από τους χορευτικούς συλλόγους Δήμου Ακτίου Βόνιτσας
13.15 «Όλα τα κάστρα χαίρονται» τραγούδι και χορός από τον Σύλλογο Απανταχού Αβδελλιωτών «Η ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ».
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Τον Οκτώβριο του 1798 ο Αλή Πασάς καταλαμβάνει το κάστρο της Βόνιτσας. Το κάστρο μέχρι τότε το κατείχαν οι Γάλλοι, οι οποίοι στις 28 Ιουνίου 1797, τέσσερες μήνες πρίν την συνθήκη του Καμποφόρμιο, είχαν εισέλθει στη πόλη και εγκαθίδρυσαν το δημοκρατικό τους πολίτευμα, καταλύοντας την Βενέτικη κυριαρχία. Η Βόνιτσα στις 17/10/1797 γίνεται επίσημα αποικία της Γαλλίας με την συνθήκη του Καμποφόρμιο και με το 5ο άρθρο της συνθήκης.
Για το γεγονός της κατάληψης του Κάστρου της Γαλλικής Βόνιτσας από τον Αλή Πασά, στις 13/10/1798, μέχρι το έτος 2009, υπήρχε μία μόνο παράθεση γεγονότων. Σύμφωνα με τον Άγγλο περιηγητή Χιούτζ η παράδοση του κάστρου έγινε με την παράδοση (από τον Χαλκιόπουλο στον Ιγνάντιο) των τεσσάρων κεφαλιών των Γάλλων αξιωματικών οι οποίοι είχαν αφεθεί άρρωστοι στο αναρρωτήριο του κάστρου, ενώ το σύνολο της Γαλλικής φρουράς της Βόνιτσας είχε καταφύγει στην Αγία Μαύρα. Ο Χιούτζ είχε αντιγράψει τις ιστορίες του Πουκεβίλ (γάλλος πρόξενος στα Ιωάννινα).
Είχε προηγηθεί η κατάληψη της Πρέβεζας, από τα στρατεύματα του Αλή, με μια σφαγή των Γάλλων και ντόπιων υπερασπιστών της Πρέβεζας, που στη Γαλλία έχει καταγραφεί στην Εθνική της ιστορία ως «ο χαλασμός της Πρέβεζας».
Το 2009, η Αμφικτιονία Ακαρνάνων, εντόπισε τους στίχους από τραγούδια που χορεύονται συνεχώς επί ένα αιώνα, από τους Βλάχους της Δυτικής Πίνδου, σε ανάμνηση για την θυσία βλαχόπουλων που έπεσαν όταν ο Αλή Πασάς κόνεψε το Κάστρο της Βόνιτσας. Το τραγούδι δεν συνοδεύεται από μουσικά όργανα, χορεύεται στον τρανό χορό των Βλάχων (κόρλου μάρι) ένα χορό που όλοι οι Βλάχοι τιμούν με την συμμετοχή τους και την διατήρηση των επί μέρους τελετών καθώς και των συμβόλων.
